تسدج

لغت نامه دهخدا

تسدج. [ ت َ س َدْ دُ ] ( ع مص ) دروغ گفتن و بربافتن دروغ را. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). تکذب و تخلق. ( متن اللغة ) ( اقرب الموارد ). دروغ گفتن و اباطیل بهم بربافتن. ( از المنجد ).

پیشنهاد کاربران

بپرس