[ویکی نور] آیت الله محمدعلی تسخیری، فرزند مرحوم آیت الله علی اکبر تسخیری، در سال 1323ش، چشم به جهان گشود. از صفحات درخشان زندگی خانواده ایشان شهادت برادر بزرگوارشان، محمدحسین تسخیری و جانبازی سه برادر دیگر ایشان می باشد.
وی در اوان کودکی، روخوانی قرآن کریم را فراگرفت، سپس تحصیلات ابتدایی را در مدرسه «منتدی النشر» به پایان رساند که با مدیریت محمدرضا مظفر اداره می شد. وی در آنجا، علاوه بر مظفر از استادانی همچون: الغبان و شیخ مطر بهره برد و سپس تحصیلات متوسطه را در دبیرستان شبانه «خورنق» پی گرفت. در همان روزگار، به سفارش پدر، روزها نزد یکی از افراد متدین نجف، کار می کرد. چون علاقه ویژه ای به شعر و مطالعه آثار شاعران و نویسندگان بزرگ داشت، موفق شد در سایه تشویق آموزگارانش، قریحه شعر و ادب دوستی اش را نیز شکوفا سازد.
در سال 1341 دوره دبیرستان را به پایان رساند، آن گاه وارد دانشکده فقه شد و در رشته زبان عربی و علوم اسلامی به تحصیل پرداخت. هم زمان، فراگیری دروس حوزوی را نیز آغاز کرد.
تحصیلات مقدماتی و دروس حوزوی را تا مرحله درس خارج در محضر اساتید بزرگی نظیر آیات عظام شهید صدر، خویی، حکیم، شیخ جواد تبریزی، شیخ کاظم تبریزی، صدرا بادکوبی و شیخ مجتبی لنکرانی سپری نمود و در کنار آن، دروس دانشگاهی را نیز در رشته ادبیات عرب، فقه و اصول در دانشکده معروف فقه نجف اشرف فراگرفت. ایشان هم زمان با تحصیل در حوزه علمیه نجف اشرف به تدریس دروس رایج حوزوی نیز اشتغال داشت و در نتیجه مجاهدت های سیاسی، مدتی در سیاه چال های رژیم بعث زندانی شد.
پس از انقلاب 1377 عراق به رهبری عبدالکریم قاسم، احزاب سیاسی مانند حزب کمونیست و ملی گراها که افکار ضد اسلامی داشتند، فعالیت های خود را از سر گرفتند و با آموزه های اسلامی به شدت برخورد می کردند؛ ازاین رو، حزب «جماعة العلماء» برای رویارویی با این هجوم، به سازمان دهی جوانان مسلمان دست یازید. تسخیری نیز با مطالعه نشریات حزب «جماعة العلماء»، در جریان اهداف و برنامه های آن حزب قرار گرفت. فعالیت های انقلابی وی ادامه یافت تا اینکه در سال 1344 به طور رسمی به «حزب الدعوة» پیوست که با نظارت آیت الله صدر اداره می شد. تسخیری در آن زمان، با سرودن اشعار انقلابی به افشاگری بر ضد نظام حاکم بر عراق پرداخت که به دستگیری و زندانی شدن وی انجامید. وی پس از مدتی با میانجی گری علمای نجف، به ویژه امام خمینی(ره)، از زندان رهایی یافت و سپس راهی نجف شد. دروس حوزوی را در حوزه نجف ادامه داد. وی در محضر استادانی چون مجتبی لنکرانی و کاظم تبریزی، دوره سطح را به پایان رساند و به درس خارج فقه راه یافت. در سال 1349 به دلیل فعالیت های سیاسی بر ضد رژیم عراق، از این کشور اخراج شد و به ایران آمد.
ایشان در حوزه علمیه قم نزدیک به 12 سال در درس های اساتید بزرگی نظیر آیات عظام گلپایگانی، میرزا هاشم آملی و وحید خراسانی شرکت نمود. در این مدت همچنین به تدریس علوم حوزوی در حوزه علمیه قم و پاره ای مراکز علمی و دانشگاهی کشور پرداخت.
وی در اوان کودکی، روخوانی قرآن کریم را فراگرفت، سپس تحصیلات ابتدایی را در مدرسه «منتدی النشر» به پایان رساند که با مدیریت محمدرضا مظفر اداره می شد. وی در آنجا، علاوه بر مظفر از استادانی همچون: الغبان و شیخ مطر بهره برد و سپس تحصیلات متوسطه را در دبیرستان شبانه «خورنق» پی گرفت. در همان روزگار، به سفارش پدر، روزها نزد یکی از افراد متدین نجف، کار می کرد. چون علاقه ویژه ای به شعر و مطالعه آثار شاعران و نویسندگان بزرگ داشت، موفق شد در سایه تشویق آموزگارانش، قریحه شعر و ادب دوستی اش را نیز شکوفا سازد.
در سال 1341 دوره دبیرستان را به پایان رساند، آن گاه وارد دانشکده فقه شد و در رشته زبان عربی و علوم اسلامی به تحصیل پرداخت. هم زمان، فراگیری دروس حوزوی را نیز آغاز کرد.
تحصیلات مقدماتی و دروس حوزوی را تا مرحله درس خارج در محضر اساتید بزرگی نظیر آیات عظام شهید صدر، خویی، حکیم، شیخ جواد تبریزی، شیخ کاظم تبریزی، صدرا بادکوبی و شیخ مجتبی لنکرانی سپری نمود و در کنار آن، دروس دانشگاهی را نیز در رشته ادبیات عرب، فقه و اصول در دانشکده معروف فقه نجف اشرف فراگرفت. ایشان هم زمان با تحصیل در حوزه علمیه نجف اشرف به تدریس دروس رایج حوزوی نیز اشتغال داشت و در نتیجه مجاهدت های سیاسی، مدتی در سیاه چال های رژیم بعث زندانی شد.
پس از انقلاب 1377 عراق به رهبری عبدالکریم قاسم، احزاب سیاسی مانند حزب کمونیست و ملی گراها که افکار ضد اسلامی داشتند، فعالیت های خود را از سر گرفتند و با آموزه های اسلامی به شدت برخورد می کردند؛ ازاین رو، حزب «جماعة العلماء» برای رویارویی با این هجوم، به سازمان دهی جوانان مسلمان دست یازید. تسخیری نیز با مطالعه نشریات حزب «جماعة العلماء»، در جریان اهداف و برنامه های آن حزب قرار گرفت. فعالیت های انقلابی وی ادامه یافت تا اینکه در سال 1344 به طور رسمی به «حزب الدعوة» پیوست که با نظارت آیت الله صدر اداره می شد. تسخیری در آن زمان، با سرودن اشعار انقلابی به افشاگری بر ضد نظام حاکم بر عراق پرداخت که به دستگیری و زندانی شدن وی انجامید. وی پس از مدتی با میانجی گری علمای نجف، به ویژه امام خمینی(ره)، از زندان رهایی یافت و سپس راهی نجف شد. دروس حوزوی را در حوزه نجف ادامه داد. وی در محضر استادانی چون مجتبی لنکرانی و کاظم تبریزی، دوره سطح را به پایان رساند و به درس خارج فقه راه یافت. در سال 1349 به دلیل فعالیت های سیاسی بر ضد رژیم عراق، از این کشور اخراج شد و به ایران آمد.
ایشان در حوزه علمیه قم نزدیک به 12 سال در درس های اساتید بزرگی نظیر آیات عظام گلپایگانی، میرزا هاشم آملی و وحید خراسانی شرکت نمود. در این مدت همچنین به تدریس علوم حوزوی در حوزه علمیه قم و پاره ای مراکز علمی و دانشگاهی کشور پرداخت.
wikinoor: تسخیری،_محمدعلی