تسبیط. [ ت َ ] ( ع مص ) باطل کردن ناقه آبستنی خود را و بچه افکندن میش. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). بچه ناتمام افکندن ناقه و میش. ( از متن اللغة ). افکندن ناقه و میش بچه را پیش از آنکه ( خلقت آن ) تمام شود و یا پیش از آنکه خلقت بچه آشکار شده باشد. ( ازاقرب الموارد ) ( از المنجد ). و رجوع به تسبیغ شود.
