تسبیح خوان


معنی انگلیسی:
who pralses god in hymns

لغت نامه دهخدا

تسبیح خوان. [ ت َ خوا / خا ] ( نف مرکب ) آنکه ذکر خدارا به صوت خوش میخواند. ( ناظم الاطباء ) :
بنمایم دوازده صف ، راست
همه تسبیح خوان بی آواز.
ناصرخسرو.
اگرمرغ زبان تسبیح خوان است
چه تسبیح آرد آن کو، بی زبان است.
نظامی.
نه بلبل بر گلش تسبیح خوان است
که هر خاری به تسبیحش زبان است.
( گلستان ).
گفتم این شرط آدمیت نیست
مرغ تسبیح خوان و من خاموش.
( گلستان ).
|| آنکه نماز برای کسی میکند و اجرت میگیرد. ( ناظم الاطباء ).

فرهنگ فارسی

( صفت ) ۱ - آنکه برای کسی نماز میگزارد و عبادت میکند و پول میگیرد. ۲- آنکه ذکر سبحانیت خداوند را میگوید آنکه ذکر هایی دربار. پاکی و سبحانیت خدا بر زبان میراند.

فرهنگ عمید

۱. کسی که ذکر خدا می کند.
۲. آن که ذکر خدا را با آواز خوش می خواند.

پیشنهاد کاربران

بپرس