( تسبغة ) تسبغة.[ ت َ ب ِ / ب َ غ َ ] ( ع اِ ) تسبغ. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ) ( المنجد ). دامن خود که بر زره نشیند. ج ، تسابغ. ( ناظم الاطباء ). و رجوع به تسبغ و تسابغ شود.
