تسبخ

لغت نامه دهخدا

تسبخ. [ ت َ س َب ْ ب ُ ] ( ع مص ) بیارمیدن گرما و سست و ضعیف گردیدن. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ) ( از متن اللغة ). بیارمیدن و سست و ضعیف گردیدن گرما و خشم. ( از اقرب الموارد ) ( از المنجد ).

پیشنهاد کاربران

بپرس