تسبج. [ ت َ س َب ْ ب ُ ] ( ع مص ) گلیم سیاه پوشیدن. ( از منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( از متن اللغة ) ( از اقرب الموارد ) ( از المنجد ): کالحبشی التف او تسبجا. ( عجاج اقرب الموارد ).
