تساهل و تسامح با دشمنان

[ویکی فقه] تساهل و تسامح با دشمنان (قرآن). خداوند در قرآن دستور می دهدکه به وسیله حق باطل را دفع کرده، و با حلم و مدارا به مقابله با خشونت ها برخیز.
لزوم تسامح و تساهل و برخورد شایسته در برابر کافران و دشمنان دین، هنگام دعوت آنان به سوی خدا:•«ومن احسن قولا ممن دعا الی الله...ولا تستوی الحسنة ولا السیئة ادفع بالتی هی احسن فاذا الذی بینک وبینه عدوة کانه ولی حمیم:چه کسی خوش گفتارتر است از آن کس که دعوت به سوی خدا می کند و عمل صالح انجام می دهد و می گوید: «من از مسلمانانم»؟! هرگز نیکی و بدی یکسان نیست؛ بدی را با نیکی دفع کن، ناگاه (خواهی دید) همان کس که میان تو و او دشمنی است، گویی دوستی گرم و صمیمی است». " ادْفَعْ بِالَّتِی هِی أَحْسَنُ" این جمله استینافی و سخنی نو است که توهمی را که ممکن است کسی بکند دفع می نماید. گویا وقتی شنونده جمله " لا تَسْتَوِی ..."را می شنود، می پرسد: چه باید کرد؟ در جواب می فرماید" بدی را به بهترین راهش دفع کن". و معنای آن این است که: بدی را با خصلتی که مقابل آن است دفع نما، مثلا باطل آنان را با حقی که نزد تو است دفع کن، نه به باطلی دیگر، و جهل آنان را با حلم و بدی هایشان را با عفو، و همچنین هر بدی دیگرشان را با خوبی مناسب آن دفع کند.