تزییت

لغت نامه دهخدا

تزییت. [ ت َزْ ] ( ع مص ) روغن زیت دادن کسی را. ( تاج المصادر بیهقی ) ( از زوزنی ). روغن زیت توشه دادن. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). روغن زیتون توشه دادن. ( ناظم الاطباء ). روغن زیتون را به قوم توشه دادن. ( از اقرب الموارد ) ( از متن اللغة ). || روغن زیتون در چراغ ریختن. ( از اقرب الموارد ). || طلا کردن چیزی را به روغن زیتون. ( از اقرب الموارد ).
تزییة.[ ت َزْ ی ِ ی َ ] ( ع مص ) چیزی را زی کسی کردن. ( تاج المصادر بیهقی ). پوشش دادن کسی را. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ) ( از المنجد ). || و یقال : هذه زای فزیها؛ ای اقرأها بالزای. ( المنجد ).

فرهنگ فارسی

روغن زیت دادن کسی را روغن زیت توشه دادن .

پیشنهاد کاربران

بپرس