تزکیت. [ ت َ ی َ ] ( ع مص ) تزکیة، ستودن : و این سحرها که بیدپای برهمن کرده است در فراهم آوردن این مجموعات... از آن ظاهرتر است که در آن باب به تحسین و تزکیت حاجت افتد. ( کلیله و دمنه ). و یاهیچ تکلف را در تزکیت آن مجال وصفی تواند بود. ( کلیله و دمنه ). و رجوع به تزکیة در همین لغت نامه شود.
تزکیة. [ ت َ ی َ ] ( ع مص ) زکات مال بدادن. ( زوزنی ). زکات دادن از مال. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( از غیاث اللغات ) ( از آنندراج ) ( از مجمل اللغة ) ( از اقرب الموارد ) ( از متن اللغة ) ( از المنجد ). || زکات مال بستدن. ( زوزنی ). زکات ستدن. ( مجمل اللغة ). زکات از کسی گرفتن. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ) ( از متن اللغة ) ( از اقرب الموارد ) ( از المنجد ). || پاک گردانیدن. ( زوزنی ) ( ترجمان جرجانی ترتیب عادل بن علی ) ( غیاث اللغات ) ( مجمل اللغة ). پاک کردن. ( دهار ) ( آنندراج ). پاکیزه گردانیدن. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ) ( از المنجد ). || بستودن. ( زوزنی ) ( ترجمان جرجانی ترتیب عادل بن علی ). ستودن خود را. ( منتهی الارب ) ( مجمل اللغة ) ( آنندراج )( ناظم الاطباء ) ( از متن اللغة ) ( از اقرب الموارد ) ( ازالمنجد ): تزکیة المرء نفسه قبیح. || گوالانیدن. ( از متن اللغة ) ( از اقرب الموارد ) ( از المنجد ). || گوالیدن و افزون شدن. || تشنه گردیدن. ( از اقرب الموارد ) ( از المنجد ). || گواهی بر عدالت گواه دادن. ( از متن اللغة ). || تزکیه شهود، ( در تداول فقه )؛ تعدیل گواهان. در صورتی که عدالت شاهد در نزد حاکم محرز نبود یا جرح شود ممکن است عدالت گواه جرح شده بوسیله گواهی افراد عادل دیگر اثبات گردد و این گواهی دادن بر عدالت گواه جرح شده را در فقه تزکیة گویند :
تزکیه باید گواهان را بدان
تزکیه اش اخلاص و موقوفی بدان.
مولوی.
|| ( اِ ) پاکیزگی و پاک گردانیدگی. ( ناظم الاطباء ). بمعنی زکات است. ( از اقرب الموارد ) ( از المنجد ). رجوع به زکات و زکوة شود.