تزویل

لغت نامه دهخدا

تزویل. [ ت َزْ ] ( ع مص ) دور کردن کسی را از جای. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ) ( اقرب الموارد ). دور کردن کسی را. ( از متن اللغة ) ( از المنجد ). || برگردانیدن کسی را. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ) ( از متن اللغة ) ( از اقرب الموارد ) ( از المنجد ). || نیکو کردن و اصلاح نمودن چیزی. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ).

پیشنهاد کاربران

بپرس