تزنگ

لغت نامه دهخدا

تزنگ. [ ت ِ زَ ] ( اِخ ) دهی است از دهستان حومه بخش سروستان در شهرستان شیراز که در دو هزارگزی جنوب خاوری سروستان ، بر کنار شوسه شیراز به فسا قرار دارد. جلگه ای معتدل است و 129تن سکنه دارد. آب آن از قنات و چشمه و محصول آنجا غله و تنباکو و میوه و صیفی است. شغل مردم آنجا زراعت و قالیبافی است. ( از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 7 ).

پیشنهاد کاربران

تزنگ یا تازنگ شهری باستانی، با ستون های سنگی است که در کنار کاخ بهرام ساسانی است و دارای چشمه آب دائمی شیرین است. مردمان این شهر از سپاهیان ساسانی بوده اند .
تزنگ نام محله ای درشهرستان سروستان است که بخش عظیمی ازکشاورزی این شهرستان راشامل میشودومردمانش بسیارخونگرم وبافرهنگ اصیل باقی مانده اند
محله ی است در شهرستان سروستان که بخش عمده ای از فرهنگ و تاریخ و طبیعت این شهرستان را تحت تاثیر قرار می دهد

بپرس