تزریق دارو

تزریق دارو ( انگلیسی: Drug injection ) روشی برای وارد کردن یک دارو به جریان خون از طریق یک سوزن زیرپوستی توخالی است که از راه پوست به بدن سوراخ می شود ( معمولاً به صورت داخل وریدی، اما همچنین در یک محل داخل عضلانی یا زیر جلدی ) . درمان داخل وریدی، شکلی از تزریق دارو، به طور جهانی در مراقبت های پزشکی مدرن انجام می شود. تا سال ۲۰۰۴ میلادی، ۱۳٫۲ میلیون نفر در سراسر جهان وجود داشت که داروهای تزریقی را بدون نظارت پزشکی خود تجویز می کردند، که ۲۲٪ از کشورهای توسعه یافته هستند. [ ۱]
طیف گسترده ای از داروها تزریق می شوند، اغلب مواد افیونی: اینها ممکن است شامل داروهای تجویز شده قانونی و داروهایی مانند مورفین و همچنین ترکیبات قوی تر باشد که اغلب در استفاده تفریحی از مواد مورد استفاده قرار می گیرند، که اغلب غیرقانونی هستند. اگرچه روش های گوناگونی برای مصرف دارو وجود دارد، اما برخی افراد از تزریق استفاده می کنند، زیرا اثرات کامل دارو بسیار سریع، معمولاً در پنج تا ده ثانیه تجربه می شود. همچنین متابولیسم عبور اول در کبد را دور می زند و در نتیجه دسترسی زیستی و کارایی بیشتری برای بسیاری از داروها ( مانند مورفین یا دی استیل مورفین/هروئین که تقریباً دو سوم آن هنگام مصرف خوراکی در کبد از بین می رود ) بیشتر از مصرف خوراکی می شود. اثر این است که فرد از همان مقدار دارو، اثر قوی تری ( و در عین حال کوتاه تر ) دریافت می کند؛ بنابراین تزریق دارو اغلب با وابستگی به مواد مرتبط است.
در فرهنگ دارویی برای استفاده تفریحی، آماده سازی ممکن است شامل مخلوط کردن پودر دارو با آب برای ایجاد محلول آبی باشد و سپس محلول تزریق شود. این عمل اغلب به صورت عامیانه به عنوان «کوبیدن»، «تیراندازی»، «کوبیدن»، «کوبیدن»، «پن زدن»، یا «جنگ زدن» شناخته می شود، اغلب بسته به خرده فرهنگ دارویی خاصی که این اصطلاح در آن استفاده می شود؛ مثلاً هروئین، کوکائین یا مت آمفتامین ) .