تزایل

لغت نامه دهخدا

تزایل. [ ت َ ی ُ ] ( ع مص ) پراکنده شدن. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ) ( از المنجد ) ( اقرب الموارد ). || جدایی و جدا شدن. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ). || شرم داشتن از کسی. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ) ( از متن اللغه ) ( از اقرب الموارد ) ( از المنجد ).

پیشنهاد کاربران

بپرس