تریپولیتانیا ( Tripolitania ) یا اقلیم طِرابْلُس منطقه ای تاریخی در شمال آفریقا، تقریباً در شمال غربی لیبی امروزی بود. این منطقه در ابتدا تریپولیتانا ( Tripolitana ) نام داشت که بعد یک «ی» نیز در نام آن افزوده شد. نام تریپولیتانیا از واژه یونانی تریپولیس ( به معنی سه شهر ) گرفته شده و معنای تریپولیتانیا «سه شهرستان» است.
سه شهر که نام تریپولیتانیا از آنها گرفته شده است عبارتند از:
• سابراتا
• اویا ( طرابلس کنونی )
• لپکیس ماگنا، که امروزه در واقع به اشتباه لپتیس ماگنا نیز نامیده می شود.
باد شمالی که در سراسر دریای مدیترانه غلبه می کند، ابرهایی را به همراه می آورد که در زمستان بر فراز کوه های نفوسا باران می بارند؛ پیش از اینکه از طریق خشک رودها به سمت ساحل جاری شوند. به دلیل بارندگی ها، این منطقه بسیار حاصلخیز بود، به طوری که سه شهر که زمانی توسط فنیقی ها تأسیس شده بودند، بسیار ثروتمند شدند.
این منطقه به طور پیاپی بخشی از امپراتوری کارتاژ، پادشاهی نومیدی ماسینیسا و پس از حدود ۱۱۰ قبل از میلاد جزو استان رومی آفریقا بود. تریپولیتانیا در اواخر دوره باستان به یک استان رومی مستقل تبدیل شد.
دفاع از منطقه بیابانی باز در برابر گَرامه ای ها دشواری هایی را برای لژیون سوم آگوستا به همراه داشت. تا این که امپراتور روم سپتیمیوس سوروس ( ۱۹۳–۲۱۱ ) راه حلی قطعی پیدا کرد: مرز دفاعی طرابلس، [ ۱] سه قلعه در غدامس، قریه الغربیه و بونجم که می توانست با استفاده از بخش عظیمی از منطقه نیمه بیابانی مجاور تغذیه شود. اگرچه این قلعه ها پس از بیش از نیم قرن متروک شدند، مزارع دارای حصار[ ۲] برای سده ها مورد استفاده قرار گرفتند.
مرز دفاعی طرابلس بحران قرن سوم، دومیناته ( زمانی که طرابلس برای اولین بار به یک استان مستقل تبدیل شد ) ، حکومت وندال ها و ظهور اسلام راز از سر گذراند و سالم ماند. شریف ادریسی تاریخ تخریب آبراهه های آن را قرن یازدهم می داند.
در ۲۴ دسامبر ۱۹۵۱، طرابلس با فزان و برقه متحد شد تا پادشاهی مستقل لیبی را تشکیل دهد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفسه شهر که نام تریپولیتانیا از آنها گرفته شده است عبارتند از:
• سابراتا
• اویا ( طرابلس کنونی )
• لپکیس ماگنا، که امروزه در واقع به اشتباه لپتیس ماگنا نیز نامیده می شود.
باد شمالی که در سراسر دریای مدیترانه غلبه می کند، ابرهایی را به همراه می آورد که در زمستان بر فراز کوه های نفوسا باران می بارند؛ پیش از اینکه از طریق خشک رودها به سمت ساحل جاری شوند. به دلیل بارندگی ها، این منطقه بسیار حاصلخیز بود، به طوری که سه شهر که زمانی توسط فنیقی ها تأسیس شده بودند، بسیار ثروتمند شدند.
این منطقه به طور پیاپی بخشی از امپراتوری کارتاژ، پادشاهی نومیدی ماسینیسا و پس از حدود ۱۱۰ قبل از میلاد جزو استان رومی آفریقا بود. تریپولیتانیا در اواخر دوره باستان به یک استان رومی مستقل تبدیل شد.
دفاع از منطقه بیابانی باز در برابر گَرامه ای ها دشواری هایی را برای لژیون سوم آگوستا به همراه داشت. تا این که امپراتور روم سپتیمیوس سوروس ( ۱۹۳–۲۱۱ ) راه حلی قطعی پیدا کرد: مرز دفاعی طرابلس، [ ۱] سه قلعه در غدامس، قریه الغربیه و بونجم که می توانست با استفاده از بخش عظیمی از منطقه نیمه بیابانی مجاور تغذیه شود. اگرچه این قلعه ها پس از بیش از نیم قرن متروک شدند، مزارع دارای حصار[ ۲] برای سده ها مورد استفاده قرار گرفتند.
مرز دفاعی طرابلس بحران قرن سوم، دومیناته ( زمانی که طرابلس برای اولین بار به یک استان مستقل تبدیل شد ) ، حکومت وندال ها و ظهور اسلام راز از سر گذراند و سالم ماند. شریف ادریسی تاریخ تخریب آبراهه های آن را قرن یازدهم می داند.
در ۲۴ دسامبر ۱۹۵۱، طرابلس با فزان و برقه متحد شد تا پادشاهی مستقل لیبی را تشکیل دهد.
wiki: تریپولیتانیا