تریو

لغت نامه دهخدا

تریو. [ ت َ ] ( اِ ) با واو مجهول پارچه و جامه سفید باریک را گویند. ( برهان ) ( انجمن آرا ) ( از آنندراج ). پارچه و جامه سبک نازک. ( ناظم الاطباء ).

فرهنگ فارسی

( اسم ) ۱- قطعاتی که برای سه ساز از روی فرم سنات ساخته شده باشد.۲- آواز سه نفری. ۳- قسمت دوم یک منوئه.

فرهنگ معین

(تِ ) [ فر. ] (اِ. ) ۱ - قطعه ای که برای سه ساز یا سه نوازنده ساخته شده باشد. ۲ - آواز سه نفری .
(تَ ) (اِ. ) پارچه و جامة سفید باریک .

فرهنگ عمید

قطعۀ موسیقی که برای سه ساز یا سه نوازنده ساخته شده باشد.

دانشنامه آزاد فارسی

تِریو (trio)
در موسیقی، گروه هم نوازی شامل سه ساز، یا موسیقی ای که برای چنین گروهی ساخته شده باشد. از این فرم همچون اینترلود (میان قطعه) بین تکرارهای یک منوئه یا اسکرتسو استفاده می شود، که دراصل برای سه نوازنده ساخته می شدند. معمول ترین ترکیب سازها در این قالب، تریوی پیانو است که معمولاً از یک پیانو، یک ویولن، و یک ویولن سل تشکیل می شود. از نمونه های معروف آن عبارت اند از تریوی آرشیدوک اثر بتهوون و تریوی پیانو شمارۀ ۲ اثر دمیتری شوستاکوویچ در می مینور.
wikijoo: تریو

پیشنهاد کاربران

بپرس