تریاژ ( به فرانسوی: triage ) فرایند اولویت بندی بیماران برای بهره مندی از درمان است که بر اساس شدت وخامت حال بیمار انجام می شود.
تریاژ بیشتر در مواقع بحرانی مانند جنگ و زلزله و در اورژانس های شلوغ و در کل، در مواقعی که مراجعان از نظر تعداد بیش از توان پذیرش و خدمات دهی باشد، مورد استفاده قرار می گیرد. در برخی از کشورها نظیر ایالات متحدهٔ آمریکا، انگلستان، استرالیا، کانادا، ایران و ایتالیا، در بدو ورود به بخش اورژانس ( EMS ) ، بیمار توسط یک پرستار مجرب، تریاژ می گیرد.
واژهٔ تریاژ از فعل فرانسویِ «تریه» ( trier ) به معنی جدا کردن و سوا کردن مشتق شده و به زمانی برمی گردد که در جنگ، بیماران بدحال را از کسانی که می توانستند به نبرد بازگردند جدا می کردند.
بیماران به وسیلهٔ کد اولویت، در برخی کشورها، به ترتیب زیر تعریف می شوند.
• سبز: بیمار با وضع قابل تحمل که نیاز به درمان فوری ندارد ولی باید زیر درمان اورژانسی قرار گیرد.
• زرد: بیمار با وضع نسبتاً وخیم که بنا به شرایطِ اتاق اورژانس می تواند در حالت انتظار قرار گیرد.
• قرمز: بیماران با حال وخیم که توان انتظار ندارند یا طول کشیدن دخالت های پزشکی برایشان خطر مرگ به دنبال دارد.
• آبی: وضعیت بیمار آنقدر وخیم است که رو به مرگ است و بدون کمک های اورژانسی کمتر از ۳۰ دقیقه زنده می مانَد.
• سیاه: بیمار فوت شده یا قابل احیا نیست و باید به سردخانه منتقل شود.
بیماران وارد شده بایستی در حداقل زمان ممکن اولویت بندی شوند، یعنی پرستار تریاژ بایستی سرعت عمل کافی داشته باشد به طوری که طی ۲ تا ۵ دقیقه هر بیمار را تریاژ نماید. در این هنگام بدون هیچ گونه عمل درمانی پرستار، بیماران را با امکاناتی که در اختیار دارد، توسط نوار چسب رنگی - کارت مخصوص تریاژ - علایم رنگی چراغ دار - شماره کد ویژه و غیره آماده می کند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفتریاژ بیشتر در مواقع بحرانی مانند جنگ و زلزله و در اورژانس های شلوغ و در کل، در مواقعی که مراجعان از نظر تعداد بیش از توان پذیرش و خدمات دهی باشد، مورد استفاده قرار می گیرد. در برخی از کشورها نظیر ایالات متحدهٔ آمریکا، انگلستان، استرالیا، کانادا، ایران و ایتالیا، در بدو ورود به بخش اورژانس ( EMS ) ، بیمار توسط یک پرستار مجرب، تریاژ می گیرد.
واژهٔ تریاژ از فعل فرانسویِ «تریه» ( trier ) به معنی جدا کردن و سوا کردن مشتق شده و به زمانی برمی گردد که در جنگ، بیماران بدحال را از کسانی که می توانستند به نبرد بازگردند جدا می کردند.
بیماران به وسیلهٔ کد اولویت، در برخی کشورها، به ترتیب زیر تعریف می شوند.
• سبز: بیمار با وضع قابل تحمل که نیاز به درمان فوری ندارد ولی باید زیر درمان اورژانسی قرار گیرد.
• زرد: بیمار با وضع نسبتاً وخیم که بنا به شرایطِ اتاق اورژانس می تواند در حالت انتظار قرار گیرد.
• قرمز: بیماران با حال وخیم که توان انتظار ندارند یا طول کشیدن دخالت های پزشکی برایشان خطر مرگ به دنبال دارد.
• آبی: وضعیت بیمار آنقدر وخیم است که رو به مرگ است و بدون کمک های اورژانسی کمتر از ۳۰ دقیقه زنده می مانَد.
• سیاه: بیمار فوت شده یا قابل احیا نیست و باید به سردخانه منتقل شود.
بیماران وارد شده بایستی در حداقل زمان ممکن اولویت بندی شوند، یعنی پرستار تریاژ بایستی سرعت عمل کافی داشته باشد به طوری که طی ۲ تا ۵ دقیقه هر بیمار را تریاژ نماید. در این هنگام بدون هیچ گونه عمل درمانی پرستار، بیماران را با امکاناتی که در اختیار دارد، توسط نوار چسب رنگی - کارت مخصوص تریاژ - علایم رنگی چراغ دار - شماره کد ویژه و غیره آماده می کند.
wiki: تریاژ