تریامترن اچ ( به انگلیسی: TRIAMTERENE - H ) نام تجاری: دیازید
رده درمانی: مدر
اشکال دارویی: قرص
این دارو ترکیب دو داروی مدر تریامترن و هیدروکلرتیازید می باشد که یکی دفع کننده سدیم و دیگری نگهدارنده پتاسیم می باشد و با اثر بر نفرونهای کلیه موجب افزایش ادرار و کاهش فشار خون می شود.
در درمان زیادی فشارخون ( به ویژه در مواردی که نیاز به یک مدر نگهدارنده پتاسیم باشد ) و همچنین در درمان کمی پتاسیم خون ناشی از مصرف داروهای مدر در افراد مبتلا به زیادی فشارخون. برای اختلالات معده بیشتر استفاده می شود و این ترکیب دارویی به عنوان داروی کمکی در کنترل حالات خیزدار ( مانند نارسایی احتقانی قلب، سیروز کبدی، سندرم نفروتیک، خیز ناشی از کورتیکوستروئیدها و ادم با علت نامشخص ) مصرف می شود.
تریامترن بسرعت ولی ناقص از مجرای گوارش جذب می شود، ( ۷۰ - ۳۰ % ) . پیوند تریامترن به پروتئین متوسط است و متابولیسم آن کبدی است. نیمه عمر تریامترن در افراد با کلیه سالم، ۱۲۰ - ۹۰ دقیقه و در نارسایی کلیه ۱۰ ساعت می باشد. زمان لازم برای شروع اثر دارو به عنوان مدر ۴ - ۲ ساعت و زمان لازم برای رسیدن به اوج غلظت تریامترن، ۴ - ۲ ساعت است. زمان لازم برای رسیدن به اوج اثر با مصرف مقادیر متعدد یک یا چند روز است. طول اثر تریامترن ۹ - ۷ ساعت می باشد. تریامترن به طور عمده از طریق صفرا دفع می شود.
اختلالات گوارشی، خشکی دهان، بثورات جلدی، کاهش مختصر درفشارخون، افزایش پتاسیم خون و حساسیت به نور با مصرف تریامترن گزارش شده است. اختلالات کلیوی
تریامترن اچ در کل تداخلات دارویی زیادی ندارد و مهمترین تداخلات آن با داروهای زیر میباشد:
• لیتیوم ( سطح سرمی آن با مصرف تریامترن اچ افزایش میابد. )
• ایندومتاسین
• داروهی مهارکننده ACE ( از جمله کاپتوپریل، انالاپریل و . . . )
• داروهای مدر نگهدارنده پتاسیم
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفرده درمانی: مدر
اشکال دارویی: قرص
این دارو ترکیب دو داروی مدر تریامترن و هیدروکلرتیازید می باشد که یکی دفع کننده سدیم و دیگری نگهدارنده پتاسیم می باشد و با اثر بر نفرونهای کلیه موجب افزایش ادرار و کاهش فشار خون می شود.
در درمان زیادی فشارخون ( به ویژه در مواردی که نیاز به یک مدر نگهدارنده پتاسیم باشد ) و همچنین در درمان کمی پتاسیم خون ناشی از مصرف داروهای مدر در افراد مبتلا به زیادی فشارخون. برای اختلالات معده بیشتر استفاده می شود و این ترکیب دارویی به عنوان داروی کمکی در کنترل حالات خیزدار ( مانند نارسایی احتقانی قلب، سیروز کبدی، سندرم نفروتیک، خیز ناشی از کورتیکوستروئیدها و ادم با علت نامشخص ) مصرف می شود.
تریامترن بسرعت ولی ناقص از مجرای گوارش جذب می شود، ( ۷۰ - ۳۰ % ) . پیوند تریامترن به پروتئین متوسط است و متابولیسم آن کبدی است. نیمه عمر تریامترن در افراد با کلیه سالم، ۱۲۰ - ۹۰ دقیقه و در نارسایی کلیه ۱۰ ساعت می باشد. زمان لازم برای شروع اثر دارو به عنوان مدر ۴ - ۲ ساعت و زمان لازم برای رسیدن به اوج غلظت تریامترن، ۴ - ۲ ساعت است. زمان لازم برای رسیدن به اوج اثر با مصرف مقادیر متعدد یک یا چند روز است. طول اثر تریامترن ۹ - ۷ ساعت می باشد. تریامترن به طور عمده از طریق صفرا دفع می شود.
اختلالات گوارشی، خشکی دهان، بثورات جلدی، کاهش مختصر درفشارخون، افزایش پتاسیم خون و حساسیت به نور با مصرف تریامترن گزارش شده است. اختلالات کلیوی
تریامترن اچ در کل تداخلات دارویی زیادی ندارد و مهمترین تداخلات آن با داروهای زیر میباشد:
• لیتیوم ( سطح سرمی آن با مصرف تریامترن اچ افزایش میابد. )
• ایندومتاسین
• داروهی مهارکننده ACE ( از جمله کاپتوپریل، انالاپریل و . . . )
• داروهای مدر نگهدارنده پتاسیم
wiki: تریامترن اچ