تریاقی
لغت نامه دهخدا
تریاقی. [ ت ِرْ ] ( اِخ ) عبدالعزیزبن محمدبن ثمامةالتریاقی مکنی به ابونصر از ابی محمد عبدالجباربن محمدبن عبداﷲ الجراحی المروزی و ابی القاسم ابراهیم بن علی و دیگر هریان روایت دارد. و از وی ابوالفتح عبدالملک بن عبداﷲ کروخی ( و این آخرین کسی است که از وی در بغداد حدیث کرد ) و ابوجعفر حنبل بن علی بن الحسین صوفی سنجری و غیره روایت کرده اند. تریاقی در ماه رمضان 483 هَ. ق. در هرات درگذشت و در باب خشک دفن شد. ( از معجم البلدان ). و رجوع به ماده قبل شود.
فرهنگ فارسی
دانشنامه عمومی
مترادف ها
پادزهر، تریاق، شیره قند، تریاقی
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید