آخرین دورهٔ تریاس که در حدود ۲۳۵ میلیون پیش آغاز شده و در حدود ۲۰۰ میلیون سال پیش به پایان رسیده است. این دوره آخرین و طولانی ترین دورهٔ تریاس است که با اتمام آن کرهٔ زمین به دوران بعدی زمین شناسی یعنی ژوراسیک وارد می شود.
در دورهٔ تریاس پسین صفحات پوستهٔ زمین هنوز ابر قارهٔ پانگه آ را تشکیل داده بودند که توسط اقیانوسی بسیار عظیم احاطه شده بود. آب و هوا به علت دور بودن از دریا در اغلب مناطق زمین گرم و خشک بود. کلاهک های یخی قطبین وجود نداشت و سطح زمین مملو از بیابانها بود. در زمان های متفاوتی از این دورهٔ زمین شناسی گاه این حالت کلی آب و هوا به هم می خورد و برای دوره ای نواحی از زمین مرطوب تر و دارای آب و هوایی مطلوب تر می شد.
جانداران در این دوره به شدت با محیط زیست خشن خود سازگار شده بودند. گونه های متفاوت جدیدی به وجود آمدند که می توان به ائودیمورافودن Eudimorphodon که گونه ای بود که گویا با بالهای چرمین پرواز می کرده و همچنین آدلوباسیلئوس Adelobasileus که به گونه ای مشهور ست که به عقیدهٔ بعضی پژوهشگران جزو اولین پستانداران بوده و نسل بسیاری از کیسه داران و پستانداران پیشرفته تر از این موجودست. به علت وجود اقیانوس عظیم پانتلسا و دریای برزگ تتیس ( که بر روی خاورمیانهٔ امروزی قرار داشته است ) حیات دریایی بسیار غنی بوده و گونه های بسیاری در دریاها زندگی می کردند. هم چنین تعداد دایناسورهای دو پا هم در این دوران با افزایش چشمگیری همراه بوده است.
دورهٔ تریاس پیشین با انقراض بزرگ تریاس - ژوراسیک پایان یافت. در این انقراض عظیم بسیاری از دایناسورهای بزرگ، دوزیستان، تمساحها و گونه هایی دیگر منقرض شدند. زیست آبی هم به شدت دست خوش انقراض شده و حدود بیست درصد از گونه های آبی برای همیشه از بین رفتند. اما این انقراض از سوی داشنمندان به علل متفاوتی توصیف می شوند. از قبیل تغییرات شدید آب و هوایی که در اواخر این دوره صورت گرفت که به علت طولانی بودن این تغییرات آب و هوایی و انقراض بسیار سریع جانداران چندان محکم نیست. علت دوم انقراض مربوط به برخورد اجرام آسمانی ست که این نظریه هم به علت انقراض گستردهٔ زیست دریایی چندان قابل اعتماد نیست. اما نظریهٔ دیگری ست که فوران شدید آتشفشانهای زمین را علت اصلی انقراض موجودات می داند. این نظریه با توجه به جدا شدن قاره ها از یکدیگر، بسیار محتمل تر و با شواهد کنونی حقیقی ترست.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفدر دورهٔ تریاس پسین صفحات پوستهٔ زمین هنوز ابر قارهٔ پانگه آ را تشکیل داده بودند که توسط اقیانوسی بسیار عظیم احاطه شده بود. آب و هوا به علت دور بودن از دریا در اغلب مناطق زمین گرم و خشک بود. کلاهک های یخی قطبین وجود نداشت و سطح زمین مملو از بیابانها بود. در زمان های متفاوتی از این دورهٔ زمین شناسی گاه این حالت کلی آب و هوا به هم می خورد و برای دوره ای نواحی از زمین مرطوب تر و دارای آب و هوایی مطلوب تر می شد.
جانداران در این دوره به شدت با محیط زیست خشن خود سازگار شده بودند. گونه های متفاوت جدیدی به وجود آمدند که می توان به ائودیمورافودن Eudimorphodon که گونه ای بود که گویا با بالهای چرمین پرواز می کرده و همچنین آدلوباسیلئوس Adelobasileus که به گونه ای مشهور ست که به عقیدهٔ بعضی پژوهشگران جزو اولین پستانداران بوده و نسل بسیاری از کیسه داران و پستانداران پیشرفته تر از این موجودست. به علت وجود اقیانوس عظیم پانتلسا و دریای برزگ تتیس ( که بر روی خاورمیانهٔ امروزی قرار داشته است ) حیات دریایی بسیار غنی بوده و گونه های بسیاری در دریاها زندگی می کردند. هم چنین تعداد دایناسورهای دو پا هم در این دوران با افزایش چشمگیری همراه بوده است.
دورهٔ تریاس پیشین با انقراض بزرگ تریاس - ژوراسیک پایان یافت. در این انقراض عظیم بسیاری از دایناسورهای بزرگ، دوزیستان، تمساحها و گونه هایی دیگر منقرض شدند. زیست آبی هم به شدت دست خوش انقراض شده و حدود بیست درصد از گونه های آبی برای همیشه از بین رفتند. اما این انقراض از سوی داشنمندان به علل متفاوتی توصیف می شوند. از قبیل تغییرات شدید آب و هوایی که در اواخر این دوره صورت گرفت که به علت طولانی بودن این تغییرات آب و هوایی و انقراض بسیار سریع جانداران چندان محکم نیست. علت دوم انقراض مربوط به برخورد اجرام آسمانی ست که این نظریه هم به علت انقراض گستردهٔ زیست دریایی چندان قابل اعتماد نیست. اما نظریهٔ دیگری ست که فوران شدید آتشفشانهای زمین را علت اصلی انقراض موجودات می داند. این نظریه با توجه به جدا شدن قاره ها از یکدیگر، بسیار محتمل تر و با شواهد کنونی حقیقی ترست.
wiki: تریاس پسین