دورهٔ تریاس[ ۱] ( Triassic ) یا تریاسیک یا تریاسه یا سه چینه ای، نخستین دوره از دوران میانه زیستی که در حدود ۲۵۱ تا ۲۰۱ میلیون سال پیش بوده است و کوتاه ترین دوره در دوران میانه زیستی است. نام این دوره اولین بار در سال ۱۸۳۴ ( میلادی ) و توسط دانشمندی در آلمان بکار گرفته شد. علت نام گذاری این دوره به تریاس این است که رسوبات این دوره از سه چینهٔ کاملاً مشخص به نام های کوپر، موشل کاک و بونت ساندشتین تشکیل شده است که به ترتیب بخش بالایی، میانی و زیرین را تشکیل می دهند. این دوره به سه قسمت پیشین، میانه و پسین تقسیم شده است.
در دورهٔ تریاس آب و هوا بسیار گرم بوده است و بیابانها گسترش یافتند. دلایل نشان دهندهٔ این گرما نیز ترک های گلی در رسوبات، رسوباتی چون نمک و گچ که از حاصل از تبخیر هستند و اکسید شدن فلزات و مواردی دیگر هستند. در میان تنوع زیستی در این دوران بی مهرگانی مانند نوعی شاخ قوچی ( آمونیت ) و همچنین خزندگان بسیار فراوان شدند. با وجود آب و هوای خشک، سرخس و درخت آروکاریا در خشکی و جلبک در دریا نیز از گیاهان متداول آن دوره هستند. همچنین اولین حشره و اولین پستاندار در این دوره به وجود آمدند. در این دوره خشکی بزرگ پانگه آ به دو خشکی بزرگ یعنی گندوانا و لوراسیا تقسیم شد.
غیر از دو ناحیهٔ باختر دریاچهٔ ارومیه ( جلفا ) و آباده که از پرمین به تریاس تدریجی یا با وقفه های رسوبی بسیار کوتاه زمان می دانند.
در سایر نقاط ایران شرایط سکویی زمان پالئوزوییک تا اواخر تریاس میانی و به عبارت بهتر، تا اوایل تریاس پسین ادامه یاف ته ت؛ ولی در این زمان ( نزدیک به آشکوب نورین ) ، شرایط دریایی کم ژرفای 1TR و 2TR دستخوش تغییرات زیاد شده که با تشکیل حوضه های کولابی - مردابی نزدیک به دریا، چین خوردگی، پیدایی ارتفاعات، تکاپوهای آتشفشانی و ای گیری توده های نفوذی همراه بو ده است. نشانه های یاد شده که دستاورد نوعی کوهزایی سراسری چین خوردگی بودند، با فاز کوه زایی سیمرین پیشین دیگر نواحی جهان در خور قیاس و نامگه اند. در ایران، نشانه های زیر را می توان بخشی از پیامدهای این کوهزایی دانست:
- تکوین و تکامل اشتقاق تتیس جوان در محل تقریبی راندگی اصلی زاگرس.
- جدایش ورق ایران از ورق زاگرس و همگرایی آن به سوی اوراسیا با هدف بستن اشتقاق تتیس کهن.
- تشکیل حوضه های رسوبی کم ژرفا از نوع باتلاقی - دریاچه ای در گستره های وسیعی از البرز، ایران مرکزی و کپه داغ ( غیر از زاگرس ) ، مساعد برای رشد گیاهان و انباشت شیل و سنگ ماسه های حاوی بقایای فراوان گیاهی برای تشکیل رسوب های زغال دار ایران.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفدر دورهٔ تریاس آب و هوا بسیار گرم بوده است و بیابانها گسترش یافتند. دلایل نشان دهندهٔ این گرما نیز ترک های گلی در رسوبات، رسوباتی چون نمک و گچ که از حاصل از تبخیر هستند و اکسید شدن فلزات و مواردی دیگر هستند. در میان تنوع زیستی در این دوران بی مهرگانی مانند نوعی شاخ قوچی ( آمونیت ) و همچنین خزندگان بسیار فراوان شدند. با وجود آب و هوای خشک، سرخس و درخت آروکاریا در خشکی و جلبک در دریا نیز از گیاهان متداول آن دوره هستند. همچنین اولین حشره و اولین پستاندار در این دوره به وجود آمدند. در این دوره خشکی بزرگ پانگه آ به دو خشکی بزرگ یعنی گندوانا و لوراسیا تقسیم شد.
غیر از دو ناحیهٔ باختر دریاچهٔ ارومیه ( جلفا ) و آباده که از پرمین به تریاس تدریجی یا با وقفه های رسوبی بسیار کوتاه زمان می دانند.
در سایر نقاط ایران شرایط سکویی زمان پالئوزوییک تا اواخر تریاس میانی و به عبارت بهتر، تا اوایل تریاس پسین ادامه یاف ته ت؛ ولی در این زمان ( نزدیک به آشکوب نورین ) ، شرایط دریایی کم ژرفای 1TR و 2TR دستخوش تغییرات زیاد شده که با تشکیل حوضه های کولابی - مردابی نزدیک به دریا، چین خوردگی، پیدایی ارتفاعات، تکاپوهای آتشفشانی و ای گیری توده های نفوذی همراه بو ده است. نشانه های یاد شده که دستاورد نوعی کوهزایی سراسری چین خوردگی بودند، با فاز کوه زایی سیمرین پیشین دیگر نواحی جهان در خور قیاس و نامگه اند. در ایران، نشانه های زیر را می توان بخشی از پیامدهای این کوهزایی دانست:
- تکوین و تکامل اشتقاق تتیس جوان در محل تقریبی راندگی اصلی زاگرس.
- جدایش ورق ایران از ورق زاگرس و همگرایی آن به سوی اوراسیا با هدف بستن اشتقاق تتیس کهن.
- تشکیل حوضه های رسوبی کم ژرفا از نوع باتلاقی - دریاچه ای در گستره های وسیعی از البرز، ایران مرکزی و کپه داغ ( غیر از زاگرس ) ، مساعد برای رشد گیاهان و انباشت شیل و سنگ ماسه های حاوی بقایای فراوان گیاهی برای تشکیل رسوب های زغال دار ایران.
wiki: تریاس