ترکیب یونی گونه ای ترکیب شیمیایی است که ذره های سازندهٔ آن یون های مثبت و منفی هستند. شکل متداول ترکیبات یونی از یک فلز به عنوان کاتیون و یک نافلز به عنوان آنیون تشکیل می شود؛ ( استثنا هایی مانند ترکیب امونیوم با نافلز ها که یونی هستند وجود دارد ) فلزها تمایل به ازدست دادن الکترون و تبدیل شدن به یون مثبت را دارند، و نافلزها تمایل به گرفتن الکترون و تبدیل شدن به یون منفی را دارند. ترکیبات یونی به طور طبیعی در سنگ های معدنی و به صورت محلول در آب دریاها و اقیانوس ها یافت می شوند اما در هواکره وجود ندارند. نخستین توضیحات علمی در مورد این ترکیب ها به دانشمند انگلیسی مایکل فارادی بر می گردد که نام «یون» به معنی «رونده» یا «متحرک» را بر روی اجزای سازنده این ترکیبات قرار داد. نخستین توصیف علمی از ساختار بلوری این ترکیبات توسط ویلیام هنری و ویلیام لورنس براگ در سال ۱۹۱۳ انجام گرفت.
ترکیبات یونی به وسیله گونه ای پیوند شیمیایی بسیار قوی به نام پیوند یونی تشکیل می شوند؛ در نتیجه، این ترکیبات از دمای ذوب و جوش بالایی برخوردارند و عمدتاً در دمای اتاق به صورت جامد هستند. در حالت جامد، ترکیبات یونی می توانند شکل بلورین منظم داشته باشند که از قواعد موجود برای توصیف ساختارهای بلوری در علم بلورشناسی پیروی می کند. در حالت محلول در حلال های قطبی نظیر آب، این ترکیبات به یون های مثبت و منفی تفکیک و توسط مولکول حلال، حلال پوشیده می شوند. این مواد به دلیل این که از یک شبکه بلورین یکپارچه تشکیل شده اند، فاقد مولکول اند؛ در نتیجه، ساده ترین نسبت کاتیون ها به آنیون ها در ترکیب — که به آن سلول واحد گفته می شود — به عنوان فرمول شیمیایی ترکیبات یونی ذکر می شود. سختی، شکنندگی، نارسانایی الکتریکی در حالت جامد، رسانایی الکتریکی در حال مذاب و محلول، و تنوع رنگی بالا از ویژگی های این ترکیبات است. عدهٔ اندکی از ترکیبات یونی در دماهای متعارف مایع هستند که به آن ها مایع یونی گفته می شود.
ترکیبات یونی از دیرباز برای بشر شناخته شده بودند؛ از جمله نمک طعام که به عنوان طعم دهنده در غذاها کاربرد دارد. اسامی متعددی بر روی برخی از ترکیبات یونی گذاشته شده است اما روش نظام مند و یکپارچه در نام گذاری این مواد توسط اتحادیهٔ بین المللی شیمی محض و کاربردی ( آیوپاک ) تعیین شده است و امروزه از این روش برای نامگذاری آن ها استفاده می شود. ترکیبات یونی در بدن جانداران، از جمله انسان، به فراوانی یافت می شوند و نقشی حیاتی در فرآیندهای زیستی ایفا می کنند؛ همچون یون های آهن که در ساختار گلبول های قرمز خونی وجود دارند یا یون های پتاسیم که در عملکرد عضلات نقشی کلیدی ایفا می کنند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفترکیبات یونی به وسیله گونه ای پیوند شیمیایی بسیار قوی به نام پیوند یونی تشکیل می شوند؛ در نتیجه، این ترکیبات از دمای ذوب و جوش بالایی برخوردارند و عمدتاً در دمای اتاق به صورت جامد هستند. در حالت جامد، ترکیبات یونی می توانند شکل بلورین منظم داشته باشند که از قواعد موجود برای توصیف ساختارهای بلوری در علم بلورشناسی پیروی می کند. در حالت محلول در حلال های قطبی نظیر آب، این ترکیبات به یون های مثبت و منفی تفکیک و توسط مولکول حلال، حلال پوشیده می شوند. این مواد به دلیل این که از یک شبکه بلورین یکپارچه تشکیل شده اند، فاقد مولکول اند؛ در نتیجه، ساده ترین نسبت کاتیون ها به آنیون ها در ترکیب — که به آن سلول واحد گفته می شود — به عنوان فرمول شیمیایی ترکیبات یونی ذکر می شود. سختی، شکنندگی، نارسانایی الکتریکی در حالت جامد، رسانایی الکتریکی در حال مذاب و محلول، و تنوع رنگی بالا از ویژگی های این ترکیبات است. عدهٔ اندکی از ترکیبات یونی در دماهای متعارف مایع هستند که به آن ها مایع یونی گفته می شود.
ترکیبات یونی از دیرباز برای بشر شناخته شده بودند؛ از جمله نمک طعام که به عنوان طعم دهنده در غذاها کاربرد دارد. اسامی متعددی بر روی برخی از ترکیبات یونی گذاشته شده است اما روش نظام مند و یکپارچه در نام گذاری این مواد توسط اتحادیهٔ بین المللی شیمی محض و کاربردی ( آیوپاک ) تعیین شده است و امروزه از این روش برای نامگذاری آن ها استفاده می شود. ترکیبات یونی در بدن جانداران، از جمله انسان، به فراوانی یافت می شوند و نقشی حیاتی در فرآیندهای زیستی ایفا می کنند؛ همچون یون های آهن که در ساختار گلبول های قرمز خونی وجود دارند یا یون های پتاسیم که در عملکرد عضلات نقشی کلیدی ایفا می کنند.
wiki: ترکیب یونی