[ویکی فقه] ترکیب تقییدی، یک اصطلاح منطقی بوده و به ترکیب وصفی یا اضافی فاقد نسبت حکمیه، اطلاق می گردد.
ترکیب تقییدی یعنی یک لفظ قید لفظ دیگر باشد بدون تحقق نسبت حکمیه، هر چند نسبت دیگری از قبیل وصفیه یا اضافیه تحقق یافته باشد؛ بدین سان ترکیب تقییدی یا وصفی است؛ مانند: «گل زیبا» و یا اضافی است؛ مانند: «خانه حسن» ویا هم وصفی و هم اضافی است؛ مانند: «خانه زیبای علی». ترکیب تقییدی قابل صدق و کذب نیست، زیرا معنای تامی را افاده نمی کند.فرق میان ترکیب وصفی و ترکیب اضافی آن است که مضاف و مضافٌ الیه دو چیز ند، ولی صفت و موصوف یک ذات است؛ به همین سبب مضافٌ الیه را نمی توان به مضاف نسبت داد و مثلاً در «پدرِ زید» نمی توان گفت: «پدر زید است» اما موصوف را می توان به صفت اسناد داد و در «سیبِ سرخ» می توان گفت: «سیب سرخ است».
ترکیب تقییدی یعنی یک لفظ قید لفظ دیگر باشد بدون تحقق نسبت حکمیه، هر چند نسبت دیگری از قبیل وصفیه یا اضافیه تحقق یافته باشد؛ بدین سان ترکیب تقییدی یا وصفی است؛ مانند: «گل زیبا» و یا اضافی است؛ مانند: «خانه حسن» ویا هم وصفی و هم اضافی است؛ مانند: «خانه زیبای علی». ترکیب تقییدی قابل صدق و کذب نیست، زیرا معنای تامی را افاده نمی کند.فرق میان ترکیب وصفی و ترکیب اضافی آن است که مضاف و مضافٌ الیه دو چیز ند، ولی صفت و موصوف یک ذات است؛ به همین سبب مضافٌ الیه را نمی توان به مضاف نسبت داد و مثلاً در «پدرِ زید» نمی توان گفت: «پدر زید است» اما موصوف را می توان به صفت اسناد داد و در «سیبِ سرخ» می توان گفت: «سیب سرخ است».
wikifeqh: ترکیب_تقییدی