ترکمن های عراق ( ترکی استانبولی: Irak Türkmenleri/Irak Türkleri ) که همچنین ترک های عراق نامیده می شوند، یک گروه قومی در عراق از شاخه ترک های اغوز به طور عمده سکونت گاه آن ها در شمال عراق و دارای روابط نزدیک فرهنگی و زبانی با ترکیه و آذربایجان هستند. عموم ترکمن ها به زبان ترکی آذربایجانی صحبت می کنند، از لحاظ دینی وابسته به اسلام، تشیع و تسنن به فراخور موقعیت جغرافیایی مذهب اینان می باشد. از لحاظ تاریخی نیز طی قرن هفتم الی دورانی که عراق جزیی از امپراتوری عثمانی بود، به این کشور مهاجرت کرده اند.
... [مشاهده متن کامل]
تاریخ ورود ترکمن ها به عراق امروزی به خلافت اموی بر می گردد، در این دوره حدود ۱٬۰۰۰ سرباز ترکمن در ارتش عبیدالله بن زیاد گماشته شدند. دوره دوم مهاجران ترکمن ها از زمان حکومت امپراتوری سلجوقی وارد عراق شدند. در نهایت موج سوم که بیشترین تعداد مهاجرت ها به عراق را شامل می شد، در دوران سلطه امپراتوری عثمانی بر عراق بود، که وارد عراق امروزی شدند. به گونه ای که با فتح عراق توسط سلیمان یکم در سال ۱۵۳۴ میلادی و به دنبال تسخیر بغداد توسط مراد چهارم در سال ۱۶۳۸، تُرک های زیادی در عراق نفوذ پیدا کردند. بنابراین، بسیاری از ترکمن های امروزی عراق فرزندان سربازان عثمانی، بازرگانان و کارمندان دولتی بودند که در دوران حکومت امپراتوری عثمانی به عراق آورده شده بودند.
پس از تأسیس جمهوری ترکیه در سال ۱۹۲۳، ترکمن های عراق به درخواست ترکیه جهت ضمیمه شدن ولایت موصل را به بخشی از دولت دادند. با این حال، با توجه به پایان سلطنت عثمانی، ترکمن ها در برابر درخواست خود به طور فزاینده ای در برابر سیاست های رژیم مورد تبعیض قرار گرفتند. مانند کشتار کرکوک در سال ۱۹۵۹ و در سال ۱۹۷۹ زمانی که حزب بعث به طور فزاینده ای در برابر جامعه تُرک تبعیض قائل می شد. اگر چه آن ها به عنوان یک قومیت در ساختار عراق ( در کنار عرب ها و کردها ) در قانون اساسی سال ۱۹۲۵ به رسمیت شناخته شدند، بعد از این تُرک ها از این وضعیت انتقال به ترکیه محروم شدند. گفته می شود که جمعیت کنونی ترکمن ها ۴ تا ۵ میلیون نفر باشد، صرف نظر از این عدم قطعیت، به طور کلی ترک ها سومین گروه قومی در عراق پذیرفته شده اند. در سال ۱۹۵۷ در آخرین سرشماری قابل اعتماد به رسمیت شناخته شدند، ولی بعد از آن با سیاست های عرب سازی حزب بعث مواجه شدند. که در آن سال اعراب با تشکیل بزرگ ترین قومیت در عراق و به دنبال آن کردها ( ۱۳٪ ) و ترکمن عراق ( ۹٪ ) بودند ترکمن ها به طور عمده در شمال عراق و در شهرهای کرکوک، اربیل، تلعفر، موصل، تازه خورماتو، داقوق، طوز خورماتو، آلتون کوپری و نیز پایتخت عراق، بغداد سکونت دارند.
... [مشاهده متن کامل]
تاریخ ورود ترکمن ها به عراق امروزی به خلافت اموی بر می گردد، در این دوره حدود ۱٬۰۰۰ سرباز ترکمن در ارتش عبیدالله بن زیاد گماشته شدند. دوره دوم مهاجران ترکمن ها از زمان حکومت امپراتوری سلجوقی وارد عراق شدند. در نهایت موج سوم که بیشترین تعداد مهاجرت ها به عراق را شامل می شد، در دوران سلطه امپراتوری عثمانی بر عراق بود، که وارد عراق امروزی شدند. به گونه ای که با فتح عراق توسط سلیمان یکم در سال ۱۵۳۴ میلادی و به دنبال تسخیر بغداد توسط مراد چهارم در سال ۱۶۳۸، تُرک های زیادی در عراق نفوذ پیدا کردند. بنابراین، بسیاری از ترکمن های امروزی عراق فرزندان سربازان عثمانی، بازرگانان و کارمندان دولتی بودند که در دوران حکومت امپراتوری عثمانی به عراق آورده شده بودند.
پس از تأسیس جمهوری ترکیه در سال ۱۹۲۳، ترکمن های عراق به درخواست ترکیه جهت ضمیمه شدن ولایت موصل را به بخشی از دولت دادند. با این حال، با توجه به پایان سلطنت عثمانی، ترکمن ها در برابر درخواست خود به طور فزاینده ای در برابر سیاست های رژیم مورد تبعیض قرار گرفتند. مانند کشتار کرکوک در سال ۱۹۵۹ و در سال ۱۹۷۹ زمانی که حزب بعث به طور فزاینده ای در برابر جامعه تُرک تبعیض قائل می شد. اگر چه آن ها به عنوان یک قومیت در ساختار عراق ( در کنار عرب ها و کردها ) در قانون اساسی سال ۱۹۲۵ به رسمیت شناخته شدند، بعد از این تُرک ها از این وضعیت انتقال به ترکیه محروم شدند. گفته می شود که جمعیت کنونی ترکمن ها ۴ تا ۵ میلیون نفر باشد، صرف نظر از این عدم قطعیت، به طور کلی ترک ها سومین گروه قومی در عراق پذیرفته شده اند. در سال ۱۹۵۷ در آخرین سرشماری قابل اعتماد به رسمیت شناخته شدند، ولی بعد از آن با سیاست های عرب سازی حزب بعث مواجه شدند. که در آن سال اعراب با تشکیل بزرگ ترین قومیت در عراق و به دنبال آن کردها ( ۱۳٪ ) و ترکمن عراق ( ۹٪ ) بودند ترکمن ها به طور عمده در شمال عراق و در شهرهای کرکوک، اربیل، تلعفر، موصل، تازه خورماتو، داقوق، طوز خورماتو، آلتون کوپری و نیز پایتخت عراق، بغداد سکونت دارند.
