ترکل

لغت نامه دهخدا

ترکل. [ ت َ رَک ْ ک ُ ] ( ع مص ) پای بر بیل نهادن تا بزمین فروشود. ( تاج المصادر بیهقی ) لگد زدن بر بیل تا فرورود بر زمین. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ) ( از المنجد ) ( ناظم الاطباء ). || کنده شدن زمین با سمهای چارپایان. ( از اقرب الموارد ) ( از المنجد ).

فرهنگ فارسی

پای بر بیل نهادن تا بزمین فرو شود . لگد زدن بر بیل تا فرو رود بر زمین . یا کنده شدن زمین با سمهای چارپایان .

فرهنگستان زبان و ادب

{TAC} [اعتیاد] ← مقدار الکل تعرقی

پیشنهاد کاربران

بپرس