ترکانیدن

لغت نامه دهخدا

ترکانیدن. [ ت َ رَ / ت َ دَ ] ( مص ) ترکاندن. کفتن. کافتن. کافتیدن. شکافتن. غاچ دادن.
- لب ترکانیدن ؛ اندک سخنی گفتن.

فرهنگ فارسی

( مصدر )( ترکانیدترکاندخواهد ترکانید بترکان ترکاننده ترکانیده ) ۱- ترک دادن تراک دادن شکاف دادن . ۲- منفجر کردن انفجار.

فرهنگ معین

(تَ رَ دَ ) (مص م . ) = ترکاندن : ۱ - ترک دادن ، شکاف دادن . ۲ - منفجر کردن .

مترادف ها

crack (فعل)
ترکیدن، ترکانیدن، را بصدا دراوردن، شکاف برداشتن، تق کردن، تق تق کردن

detonate (فعل)
منفجر شدن، ترکانیدن، با صدا ترکیدن

فارسی به عربی

شق

پیشنهاد کاربران

بپرس