ترک های کوزوو به مردمان ترک تباری گفته می شود که در کوزوو زندگی می کنند. جمعیت ترک های کوزوو بین ۳۰٬۰۰۰ و ۵۰٬۰۰۰ تخمین زده می شود که بیشتر آنها مسلمان هستند.
اسکان ترک ها در کوزوو در اواخر سده ۱۴ میلادی و پس از شکست صربستان از امپراتوری عثمانی در نبرد کوزوو آغاز شد. جمعیت قابل توجهی از مهاجرت ترک ها از سال ۱۳۸۹ تا ۱۴۵۵ آغاز شد که در طی فتح عثمانی، سربازان، مقامات و بازرگانان شروع به ظاهر شدن در شهرهای اصلی کوزوو کردند.
... [مشاهده متن کامل]
در سال ۱۹۱۲ ترک های عثمانی کوزوو را از دست دادند و این منطقه بخشی از پادشاهی صربستان و مونته نگرو شد. پس از اشغال های اتریش و بلغارستان در طول جنگ جهانی اول، کوزوو بخشی از پادشاهی تازه تاسیس یوگسلاوی شد. زمانی که نیروهای محور در سال ۱۹۴۱ یوگسلاوی را اشغال کردند، کوزوو بخشی از آلبانی که خود مورد حمایت ایتالیا بود شد. پس از شکست نیروهای محور در جنگ جهانی دوم، با رهبری یوسیپ بروز تیتو یوگسلاوی یک کشور کمونیست شد و کنترل منطقه را باری دیگر به دست گرفت. در سال ۱۹۴۶ کوزوو باری دیگر به نقشه به عنوان یک استان خودمختار درون یوگسلاوی بازگشت. در همین حال ، ترک ها در یوگسلاوی به عنوان یک اقلیت به رسمیت شناخته شدند و جمعیت ترک ها از ۱، ۳۱۳ ( یا ۰. ۲ % از جمعیت کوزوو ) در سال ۱۹۴۸ به ۳۴، ۳۴۳ ( ۴. ۳ % از جمعیت کوزوو ) در سرشماری سال ۱۹۵۳ افزایش پیدا کرد. با این حال، بسیاری از ساکنان ترک تا سال ۱۹۵۸ بر پایه توافق دو جانبه بین یوگسلاوی و ترکیه به ترکیه مهاجرت کردند.
اسکان ترک ها در کوزوو در اواخر سده ۱۴ میلادی و پس از شکست صربستان از امپراتوری عثمانی در نبرد کوزوو آغاز شد. جمعیت قابل توجهی از مهاجرت ترک ها از سال ۱۳۸۹ تا ۱۴۵۵ آغاز شد که در طی فتح عثمانی، سربازان، مقامات و بازرگانان شروع به ظاهر شدن در شهرهای اصلی کوزوو کردند.
... [مشاهده متن کامل]
در سال ۱۹۱۲ ترک های عثمانی کوزوو را از دست دادند و این منطقه بخشی از پادشاهی صربستان و مونته نگرو شد. پس از اشغال های اتریش و بلغارستان در طول جنگ جهانی اول، کوزوو بخشی از پادشاهی تازه تاسیس یوگسلاوی شد. زمانی که نیروهای محور در سال ۱۹۴۱ یوگسلاوی را اشغال کردند، کوزوو بخشی از آلبانی که خود مورد حمایت ایتالیا بود شد. پس از شکست نیروهای محور در جنگ جهانی دوم، با رهبری یوسیپ بروز تیتو یوگسلاوی یک کشور کمونیست شد و کنترل منطقه را باری دیگر به دست گرفت. در سال ۱۹۴۶ کوزوو باری دیگر به نقشه به عنوان یک استان خودمختار درون یوگسلاوی بازگشت. در همین حال ، ترک ها در یوگسلاوی به عنوان یک اقلیت به رسمیت شناخته شدند و جمعیت ترک ها از ۱، ۳۱۳ ( یا ۰. ۲ % از جمعیت کوزوو ) در سال ۱۹۴۸ به ۳۴، ۳۴۳ ( ۴. ۳ % از جمعیت کوزوو ) در سرشماری سال ۱۹۵۳ افزایش پیدا کرد. با این حال، بسیاری از ساکنان ترک تا سال ۱۹۵۸ بر پایه توافق دو جانبه بین یوگسلاوی و ترکیه به ترکیه مهاجرت کردند.
