ترک های فرانسه یا فرانسوی های ترک ( فرانسوی: Turcs de France ; ترکی استانبولی: italics correction ) شاخه ای از ترک های استانبولی که به فرانسه مهاجرت کرده اند. همچنین ترک های فرانسه به کسانی گفته می شود که از والدینی ترک به صورت یک رگه یا دورگه در فرانسه زاده شده باشند. فرانسه، پس از آلمان مقصد دوم ترک در مهاجرت به قاره اروپا می باشد. براساس داده های مؤسسه ملی آمار و مطالعات اقتصادی مهاجران و فرزندان آنان ( ۲ نسل بعد ) کشور فرانسه در سال ۲۰۰۸، ۴۵۹٬۰۰۰ نفر خود را ترک اعلام کرده بودند.
... [مشاهده متن کامل]
برای نخستین بار، در قرن ۱۶اُم و ۱۷اُم در دوران امپراطوری عثمانی، بردگان و بازرگانانی به فرانسه مهاجرت کردند. مورخی به نام باغدیانتز مک کوب مارسی را به عنوان شهری ترک در طول زمان شرح داده است. اما در دوران معاصر، فرانسه یک توافق نامه دو جانبه استخدام نیروی کار با ترکیه را در ۸ ماه مه سال ۱۹۶۵ به امضا رسانید. زیرا تعداد کارگران ارسالی از کشورهای دیگری نظیر ایتالیا، اسپانیا و پرتغال کافی نبودند. استخدام کارگران از ترکیه، تا ۳ ژوئیه سال ۱۹۷۴ ادامه داشت، که بعد از آن دولت فرانسه تصمیم به توقف گرفتن نیروی کار از ترکیه کرد. تا سال ۱۹۷۵، ۵۵۷۱۰ تن کارگر ترکیه ای در فرانسه زندگی می کردند. و در سال ۱۹۹۰ تقریباً به ۱۹۸٬۰۰۰ نفر، یعنی جمیعت ترک ها چهار برابر شده بود. اکثریت مهاجران ترکیه، از مناطق روستایی ترکیه به خصوص ناحیه آناتولی مرکزی به فرانسه کوچیده بودند.
اکثریت ترک ها در شرق فرانسه متمرکز هستند. و در ناحیه های ایل - دو - فرانس ( مخصوصا پاریس ) ، نور - پا - دو - کاله ( مخصوصا کاله، روبه و لیل ) رون - آلپ ( مخصوصا لیون ) ، آلزانس ( مخصوصا استراسبورگ، لورن ) سکونت دارند. همچنین جامعه ای بزرگ از ترک ها در مارسی زندگی می کنند.
با توجه به سرشماری فرانسه، در سال ۱۹۶۸، ۸٬۰۰۰ ترک در فرانسه زندگی می کرده است، این آمار به ۵۱٬۰۰۰ نفر در سال ۱۹۷۵، ۱۲۳٬۰۰۰ نفر در سال ۱۹۸۲، ۱۹۸٬۰۰۰ نفر در سال ۱۹۹۰، و ۲۰۸٬۰۰۰ نفر در سال ۱۹۹۹ افزایش یافته است. با این حال، سرشماری فرانسه تنها اطلاعات را بر اساس کشور محل تولد جمع آوری کرده بود؛ بنابراین کسانی که فرزند خود را در فرانسه به دنیا آروده بودند، در این سرشماری ثبت نمی شد. اگر داندگان تابعیت و مهاجران غیرقانونی نیز در نظر گرفته می شد، جمعیت ترک ها به مراتب بیشتر نیز خواهد بود.
... [مشاهده متن کامل]
برای نخستین بار، در قرن ۱۶اُم و ۱۷اُم در دوران امپراطوری عثمانی، بردگان و بازرگانانی به فرانسه مهاجرت کردند. مورخی به نام باغدیانتز مک کوب مارسی را به عنوان شهری ترک در طول زمان شرح داده است. اما در دوران معاصر، فرانسه یک توافق نامه دو جانبه استخدام نیروی کار با ترکیه را در ۸ ماه مه سال ۱۹۶۵ به امضا رسانید. زیرا تعداد کارگران ارسالی از کشورهای دیگری نظیر ایتالیا، اسپانیا و پرتغال کافی نبودند. استخدام کارگران از ترکیه، تا ۳ ژوئیه سال ۱۹۷۴ ادامه داشت، که بعد از آن دولت فرانسه تصمیم به توقف گرفتن نیروی کار از ترکیه کرد. تا سال ۱۹۷۵، ۵۵۷۱۰ تن کارگر ترکیه ای در فرانسه زندگی می کردند. و در سال ۱۹۹۰ تقریباً به ۱۹۸٬۰۰۰ نفر، یعنی جمیعت ترک ها چهار برابر شده بود. اکثریت مهاجران ترکیه، از مناطق روستایی ترکیه به خصوص ناحیه آناتولی مرکزی به فرانسه کوچیده بودند.
اکثریت ترک ها در شرق فرانسه متمرکز هستند. و در ناحیه های ایل - دو - فرانس ( مخصوصا پاریس ) ، نور - پا - دو - کاله ( مخصوصا کاله، روبه و لیل ) رون - آلپ ( مخصوصا لیون ) ، آلزانس ( مخصوصا استراسبورگ، لورن ) سکونت دارند. همچنین جامعه ای بزرگ از ترک ها در مارسی زندگی می کنند.
با توجه به سرشماری فرانسه، در سال ۱۹۶۸، ۸٬۰۰۰ ترک در فرانسه زندگی می کرده است، این آمار به ۵۱٬۰۰۰ نفر در سال ۱۹۷۵، ۱۲۳٬۰۰۰ نفر در سال ۱۹۸۲، ۱۹۸٬۰۰۰ نفر در سال ۱۹۹۰، و ۲۰۸٬۰۰۰ نفر در سال ۱۹۹۹ افزایش یافته است. با این حال، سرشماری فرانسه تنها اطلاعات را بر اساس کشور محل تولد جمع آوری کرده بود؛ بنابراین کسانی که فرزند خود را در فرانسه به دنیا آروده بودند، در این سرشماری ثبت نمی شد. اگر داندگان تابعیت و مهاجران غیرقانونی نیز در نظر گرفته می شد، جمعیت ترک ها به مراتب بیشتر نیز خواهد بود.
