ترویع

لغت نامه دهخدا

ترویع. [ ت َرْ ] ( ع مص ) ترسانیدن. ( تاج المصادر بیهقی ). ترسانیدن کسی را. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ) ( از المنجد ). || نیک سیراب کردن نان را به روغن. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( از اقرب الموارد ). نیک آمیخته کردن نان را به روغن. ( ناظم الاطباء ). رجوع به ترویغ شود.

پیشنهاد کاربران

بپرس