ترویج

عربی بیشتر واژه هاش وام داره عبری ه نه پارسی
ما واسه اونا واژه نساختیم مگر اینکه چیزی بوده باشه ک جهان عرب ب دلیل بدوی بودن اون وسیله رو نداشتن ک واژه گذاری هم کرده باشم
این ادعا ک ما واسه زبان عرب واژه ساختیم میشه رد کرد چرا ک پیش از ما عرب همنشین یهود بوده نه زرتشتی ها ک هر دوره زبان اداری رسمی خودمون داشتیم ک در کل امروزه همه رو پارسی نامیدیم
ولی پس از اسلامیزه شدن ایران چون زبان عرب خلاف این که دارای باب بود اما فرم نوشتاری ک بوروکراسی گونه باشه نبود چون عرب زندگی اداره ای نداشت ب همین خاطر بود ک زبان عربی رو ایرانی ها بیشتر میشه گفت قانون مند کردن تا لطفی باشه ب زبانی ک تنها سینه ب سینه دست ب دست میشد و انگشت شمار نوشتن رو میشناختن
همانگونه ک تاریخ ثبت کرده ایرانی ها دستور زبان عربی رو ساختن ک بشه از عربی در نظام اداری ب کار بست

• منابع ها. تاریخ ادبیات ایران، ذبیح الله صفا، خلاصه ج. اول و دوم، انتشارات ققنوس، ۱۳۷۴
• تاریخ ادبیات ایران، ذبیح الله صفا، خلاصه ج. سوم، انتشارات بدیهه، ۱۳۷۴
• حسن بیگ روملو، �احسن التواریخ� ( ۲ جلد ) ، به تصحیح�عبدالحسین نوایی، بنگاه ترجمه و نشر کتاب، ۱۳۴۹. ( مصحح در پایان جلد اول شرح مفصل و سودمندی از فهرست لغات�ترکی�و�مغولی�رایج در متون فارسی از سده هفتم به بعد را نوشته است )
• فرهنگ فارسی، محمد معین، انتشارات امیر کبیر، تهران، ۱۳۷۵
• غلط ننویسیم، ابوالحسن نجفی، مرکز نشر دانشگاهی، تهران، ۱۳۸۶
• فرهنگ کوچک زبان پهلوی، دیوید نیل مکنزی، ترجمه مهشید فخرایی، پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی، تهران، ۱۳۷۹