تروه

لغت نامه دهخدا

تروه. [ ت َ وُ / ت ُ وَ ] ( اِ ) بمعنی ترووه است که جفت باشد. ( برهان ) ( آنندراج ). و رجوع به ترووه شود.

تروه. [ ت َ رِ وِ] ( اِ ) معبر تنگ و راه دشوارگذار. ( ناظم الاطباء ).

پیشنهاد کاربران

بپرس