ترولستیگن

ترولستیگن ( انگلیسی: The troll path ) یک جاده کوهستانی با گردنه و مارپیچ های سنجاقی متعدد در راوما در موره او رومسدال نروژ است. این راه بخشی از جاده بین شهری ۶۳ نروژ است که شهر اوندالسنس را به روستای والدال در شهرستان نوردال وصل می کند. این راه کوهستانی به دلیل شیب تند ۱۰٪ و یازده مارپیچ های سنجاقی از دامنه کوهی شیب دار، یک جاذبه توریستی در کشور نروژ است. در اوج فصل گردشگری، روزانه حدود ۲۵۰۰ وسیله نقلیه از آن تردد می کنند. [ ۱] [ ۲] در طول فصل گردشگری ۲۰۱۲، ۱۶۱٬۴۲۱ وسیلهٔ نقلیه این مسیر را طی کردند، در مقایسه با ۱۵۵٬۲۳۰ وسیله نقلیه در سال ۲۰۰۹ افزایش داشت. [ ۳]
این راه کوهستانی، جاده ای باریک با پیچ های تند فراوان است، و اگرچه پهنای جاده در چندین پیچ در طی سال های ۲۰۰۵ تا ۲۰۱۲ تعریض شد، [ ۴] اما وسایل نقلیه با طول بیش از ۱۲٫۴ متر از رانندگی در جاده منع شده اند. در طول فصل های گردشگری ۲۰۱۱ و ۲۰۱۲، اتوبوس های تا ۱۳٫۱ متر طول، به طور موقت به عنوان آزمایشی مجاز به عبور و مرور شدند. [ ۵] [ ۶] در فلات ۷۰۰ متری این مسیر، یک پارکینگ خودرو و چندین ایوانک مشرف به پیچ ها و آبشار استیگفوسن وجود دارد. این آبشار از ارتفاع ۳۲۰ متری از دامنه کوه فرو می ریزد. گردنه این جاده تقریباً ۸۵۰ متر ارتفاع دارد.
جادهٔ ترولستیگن از اواخر پاییز تا پایان زمستان بسته می شود. یک فصل عملیاتی معمولی از اواسط ماه مه تا اکتبر ادامه دارد، اما گاهی ممکن است به دلیل شرایط آب و هوایی، این زمان کوتاهتر یا طولانی تر شود.
واژهٔ ترولستیگن در زبان نروژی به معنی «مسیر ترول»[ ۷] [ ۸] یا «کوره راه ترول»، است و برگرفته از واژهٔ «استیگ» ( stig ) [ ۹] از ریشهٔ «استیگر» ( stigr ) در زبان نورس باستان است. [ ۱۰] این جادهٔ مشهور نخستین بار در ۳۱ ژوئیهٔ ۱۹۳۶ توسط پادشاه نروژ هاکون هفتم و پس از ۸ سال ساخت وساز افتتاح شد.
در ژوئن ۲۰۲۱، شرکت مخابرات تلیا نورژه یک ایستگاه پایه فرستنده/گیرنده تلفن همراه سازگار با محیط زیست را راه اندازی کرد که به طور کامل با انرژی خورشیدی، باد و هیدروژن کار می کند، بنابراین برای نخستین بار در تاریخ، پوشش کامل تلفن همراه در جادهٔ ترولستیگن فراهم شد. [ ۱۱]