در ۱۵ مارس ۱۹۲۱، دانشجوی ارمنی سوقومون تهلیریان، طلعت پاشا، وزیر اعظم اسبق امپراتوری عثمانی و معمار اصلی نسل کشی ارامنه را در برلین ترور کرد. تهلیریان در طول محاکمه خود اظهار کرد: «من مردی را کشتم، اما قاتل نیستم. » هیئت منصفه نیز او را تبرئه کرد.
... [مشاهده متن کامل]
تهلیریان از ارزنجان امپراتوری عثمانی آمده بود اما قبل از جنگ به صربستان رفت. او در یگان های داوطلب ارمنی ارتش روسیه خدمت کرده بود و بیشتر اعضای خانواده خود را در نسل کشی از دست داد. او که تصمیم به انتقام گرفت، هاروتیان مغردیتیچیان را که به پلیس مخفی عثمانی کمک می کرد، در قسطنطنیه ترور کرد. تهلیریان به عملیات نمسیس، یک برنامه مخفیانه که توسط فدراسیون انقلابی ارمنی انجام می شد، پیوست. از طرفی او به دلیل موفقیت قبلی برای مأموریت ترور طلعت انتخاب گشت. طلعت پاشا پیش تر توسط دادگاه نظامی عثمانی مجرم شناخته و به اعدام محکوم شده بود، اما با اجازه دولت آلمان در برلین زندگی می کرد. در مراسم خاکسپاری طلعت بسیاری از آلمانی های سرشناس شرکت کردند. همین طور وزارت خارجه آلمان تاج گلی با مضمون «به یک دولتمرد بزرگ و یک دوست وفادار» فرستاده بود.
محاکمه تهلیریان در ۲ تا ۳ ژوئن ۱۹۲۱ برگزار شد و راهبرد دفاعی آن محاکمه طلعت به دلیل نسل کشی ارامنه بود. در آن محاکمه، شواهد گسترده ای در مورد نسل کشی شنیده شد که به گفته استفان ایهریگ، آن را به «یکی از دیدنی ترین محاکمه های قرن بیستم تبدیل کرد. » تهلیریان مدعی شد که به تنهایی عمل کرده و قتل از پیش برنامه ریزی نشده است، همین گونه داستانی دراماتیک و واقع بینانه اما غیرواقعی در مورد گریختن از نسل کشی و مشاهده مرگ اعضای خانواده اش را روایت می کند. رسانه های بین المللی به طور گسترده ای در مورد این محاکمه که توجه و شناخت حقایق نسل کشی ارامنه را به همراه داشت، گزارش دادند.
طلعت و تهلیریان هر دو از طرف خود قهرمان محسوب می شوند. مورخ آلپ ینن، از این رابطه با عنوان «درهم طلعت–تهلیریان» یاد می کند. طلعت پاشا در آلمان به خاک سپرده شد اما ترکیه بقایای او را در سال ۱۹۴۳ به کشور بازگرداند و یک مراسم خاکسپاری برای او برگزار کرد. رافائل لمکین وکیل لهستانی–یهودی، در مورد این محاکمه در اخبار خواند و الهام گرفت تا جنایت نسل کشی را در حقوق بین الملل مفهوم سازی کند.
طلعت پاشا ( زاده ۱ سپتامبر ۱۸۷۴ – ترور ۱۵ مارس ۱۹۲۱ ) به عنوان رهبر حزب اتحاد و ترقی، آخرین وزیر اعظم قدرتمند امپراتوری عثمانی در طول جنگ جهانی اول بود. او که معمار اصلی نسل کشی ارامنه به حساب می آید، در سال ۱۹۱۵ دستور تبعید تقریباً تمام جمعیت ارمنی امپراتوری عثمانی به صحرای سوریه را صادر کرد تا آن ها را از میان ببرد. از ۴۰، ۰۰۰ ارمنی که از ارزروم تبعید شدند، کمتر از ۲۰۰ نفر به دیرالزور رسیدند. هنگامی که ارامنه بیش از آنچه طلعت در نظر داشت، جان سالم به در بردند، در سال ۱۹۱۶ دستور داد تا موج دوم قتل عام آغاز شود. طلعت تخمین زد که حدود ۱، ۱۵۰، ۰۰۰ ارمنی در جریان نسل کشی ناپدید شده اند. طلعت در سال ۱۹۱۸ به روزنامه نگار موهیتین بیرگن گفت: «من مسئولیت کامل شدت اعمال» در جریان اخراج ارامنه را بر عهده می گیرم و «مطلقاً از عملم پشیمان نیستم. » زمانی که هنری مورگنتا، سفیر ایالات متحده آمریکا تلاش کرد تا طلعت را متقاعد سازد که دست از این جنایات بردارد، صحبتش را قطع کرد و گفت که در این باره تجدید نظر نخواهد کرد زیرا اکثر ارامنه پیش تر مرده بودند. همین طور گفت: «نفرت بین ترک ها و ارمنی ها اکنون آنقدر شدید است که باید با آن ها تمام شود. اگر این کار را نکنیم، آن ها برای انتقام خود برنامه ریزی خواهند کرد. » طلعت به خالده ادیب، نویسنده ترک گفت که نابودی ارامنه برای پیشبرد منافع ملی ترکیه موجه است و «من حاضرم برای کاری که انجام داده ام بمیرم و می دانم که برای آن خواهم مرد. » در اوت ۱۹۱۵، پس از اطلاع از قتل عام ارامنه، جاوید بیگ، وزیر دارایی سابق حزب اتحاد و ترقی پیش بینی کرد طلعت توسط یک ارمنی ترور خواهد شد.
... [مشاهده متن کامل]
تهلیریان از ارزنجان امپراتوری عثمانی آمده بود اما قبل از جنگ به صربستان رفت. او در یگان های داوطلب ارمنی ارتش روسیه خدمت کرده بود و بیشتر اعضای خانواده خود را در نسل کشی از دست داد. او که تصمیم به انتقام گرفت، هاروتیان مغردیتیچیان را که به پلیس مخفی عثمانی کمک می کرد، در قسطنطنیه ترور کرد. تهلیریان به عملیات نمسیس، یک برنامه مخفیانه که توسط فدراسیون انقلابی ارمنی انجام می شد، پیوست. از طرفی او به دلیل موفقیت قبلی برای مأموریت ترور طلعت انتخاب گشت. طلعت پاشا پیش تر توسط دادگاه نظامی عثمانی مجرم شناخته و به اعدام محکوم شده بود، اما با اجازه دولت آلمان در برلین زندگی می کرد. در مراسم خاکسپاری طلعت بسیاری از آلمانی های سرشناس شرکت کردند. همین طور وزارت خارجه آلمان تاج گلی با مضمون «به یک دولتمرد بزرگ و یک دوست وفادار» فرستاده بود.
محاکمه تهلیریان در ۲ تا ۳ ژوئن ۱۹۲۱ برگزار شد و راهبرد دفاعی آن محاکمه طلعت به دلیل نسل کشی ارامنه بود. در آن محاکمه، شواهد گسترده ای در مورد نسل کشی شنیده شد که به گفته استفان ایهریگ، آن را به «یکی از دیدنی ترین محاکمه های قرن بیستم تبدیل کرد. » تهلیریان مدعی شد که به تنهایی عمل کرده و قتل از پیش برنامه ریزی نشده است، همین گونه داستانی دراماتیک و واقع بینانه اما غیرواقعی در مورد گریختن از نسل کشی و مشاهده مرگ اعضای خانواده اش را روایت می کند. رسانه های بین المللی به طور گسترده ای در مورد این محاکمه که توجه و شناخت حقایق نسل کشی ارامنه را به همراه داشت، گزارش دادند.
طلعت و تهلیریان هر دو از طرف خود قهرمان محسوب می شوند. مورخ آلپ ینن، از این رابطه با عنوان «درهم طلعت–تهلیریان» یاد می کند. طلعت پاشا در آلمان به خاک سپرده شد اما ترکیه بقایای او را در سال ۱۹۴۳ به کشور بازگرداند و یک مراسم خاکسپاری برای او برگزار کرد. رافائل لمکین وکیل لهستانی–یهودی، در مورد این محاکمه در اخبار خواند و الهام گرفت تا جنایت نسل کشی را در حقوق بین الملل مفهوم سازی کند.
طلعت پاشا ( زاده ۱ سپتامبر ۱۸۷۴ – ترور ۱۵ مارس ۱۹۲۱ ) به عنوان رهبر حزب اتحاد و ترقی، آخرین وزیر اعظم قدرتمند امپراتوری عثمانی در طول جنگ جهانی اول بود. او که معمار اصلی نسل کشی ارامنه به حساب می آید، در سال ۱۹۱۵ دستور تبعید تقریباً تمام جمعیت ارمنی امپراتوری عثمانی به صحرای سوریه را صادر کرد تا آن ها را از میان ببرد. از ۴۰، ۰۰۰ ارمنی که از ارزروم تبعید شدند، کمتر از ۲۰۰ نفر به دیرالزور رسیدند. هنگامی که ارامنه بیش از آنچه طلعت در نظر داشت، جان سالم به در بردند، در سال ۱۹۱۶ دستور داد تا موج دوم قتل عام آغاز شود. طلعت تخمین زد که حدود ۱، ۱۵۰، ۰۰۰ ارمنی در جریان نسل کشی ناپدید شده اند. طلعت در سال ۱۹۱۸ به روزنامه نگار موهیتین بیرگن گفت: «من مسئولیت کامل شدت اعمال» در جریان اخراج ارامنه را بر عهده می گیرم و «مطلقاً از عملم پشیمان نیستم. » زمانی که هنری مورگنتا، سفیر ایالات متحده آمریکا تلاش کرد تا طلعت را متقاعد سازد که دست از این جنایات بردارد، صحبتش را قطع کرد و گفت که در این باره تجدید نظر نخواهد کرد زیرا اکثر ارامنه پیش تر مرده بودند. همین طور گفت: «نفرت بین ترک ها و ارمنی ها اکنون آنقدر شدید است که باید با آن ها تمام شود. اگر این کار را نکنیم، آن ها برای انتقام خود برنامه ریزی خواهند کرد. » طلعت به خالده ادیب، نویسنده ترک گفت که نابودی ارامنه برای پیشبرد منافع ملی ترکیه موجه است و «من حاضرم برای کاری که انجام داده ام بمیرم و می دانم که برای آن خواهم مرد. » در اوت ۱۹۱۵، پس از اطلاع از قتل عام ارامنه، جاوید بیگ، وزیر دارایی سابق حزب اتحاد و ترقی پیش بینی کرد طلعت توسط یک ارمنی ترور خواهد شد.
