تروخیو مولینا، رافائِل (۱۸۹۱ـ۱۹۶۱)(Trujillo Molina, Rafael)
تروخیو مولینا، رافائِل
دولتمرد راست گرا، دیکتاتور جمهوری دومینیکن (۱۹۳۰ـ۱۹۶۱)، و رئیس جمهور (۱۹۳۰ـ۱۹۳۸؛ ۱۹۴۲ـ۱۹۵۲). فرماندۀ گارد بود و با کودتای ۱۹۳۰ قدرت را از اوراسیو واسکس، رئیس جمهور وقت، گرفت و بی هیچ معارضی به ریاست جمهوری انتخاب شد. با کمک پلیس قدرتمند و وحشت آفرین و جوخه های آدم کشی حکومت خودکامۀ ظالمانه ای را برقرار کرد، بخش اعظم اقتصاد را به کنترل خود درآورد، و «رؤسای جمهور» دست نشانده ای را به قدرت رساند. دوران زمامداری اش شامل پیشرفت های اقتصادی و به اجرادرآمدن طرح های عظیمی در زمینۀ ساختمان های دولتی است، اما همۀ این ها به بهای سرکوب سیاسی و تیرگی روابط با کشورهای همسایه تمام شد، که او سعی داشت در آن ها انقلاب های راست گرایانه به راه اندازد. رهبران نظام دومینیکن او را در مه ۱۹۶۱ به قتل رساندند. در دورۀ دیکتاتوری خشن و اختصاصی اش، همۀ رسانه های همگانی و خدمات حمل و نقل و ارتباطات، و نیز ۸۰ درصد زمین ها، بانک ها، خدمات، آب، برق، و تلفن کشور را در اختیار داشت. مالک حدود ۴۵درصد منابع تولیدی نیز بود و حزب خود را با نام حزب دومینیکن تأسیس کرد و نام پایتخت را از سانتو دومینگو به «تروخیو سیتی» تغییر داد. سربازان دومینیکن در ۱۹۳۷ وارد هائیتی شدند و در مبارزه برضد عملیات نفوذی هائیتی ها ۱۰هزار تن از مردم آن کشور را قتل عام کردند. سازمان کشورهای امریکایی از رژیم او به شدت انتقاد و دولتش را تحریم اقتصادی کردند. بین ۱۹۳۹ و ۱۹۴۱ و از ۱۹۵۳ به بعد، که وزیر امورخارجه بود، رؤسای جمهور دست نشاندۀ او سلطۀ سیاسی اش را حفظ کردند. پس از قتل او، پسر بزرگش رافائل لئونیداس، تروخیوی دوم، پنج ماه فرماندۀ ارتش بود. تروخیو در سان کریستوبال در خانواده ای متوسط زاده شد. در مزرعۀ نیشکر کار می کرد. هنگامی که دومینیکن به اشغال نظامی امریکا (۱۹۱۶ـ۱۹۲۴) درآمد، تحت آموزش تفنگ داران امریکایی قرار گرفت و به درجۀ سرتیپی و فرماندهی گارد دومینیکن ارتقا یافت.
تروخیو مولینا، رافائِل
دولتمرد راست گرا، دیکتاتور جمهوری دومینیکن (۱۹۳۰ـ۱۹۶۱)، و رئیس جمهور (۱۹۳۰ـ۱۹۳۸؛ ۱۹۴۲ـ۱۹۵۲). فرماندۀ گارد بود و با کودتای ۱۹۳۰ قدرت را از اوراسیو واسکس، رئیس جمهور وقت، گرفت و بی هیچ معارضی به ریاست جمهوری انتخاب شد. با کمک پلیس قدرتمند و وحشت آفرین و جوخه های آدم کشی حکومت خودکامۀ ظالمانه ای را برقرار کرد، بخش اعظم اقتصاد را به کنترل خود درآورد، و «رؤسای جمهور» دست نشانده ای را به قدرت رساند. دوران زمامداری اش شامل پیشرفت های اقتصادی و به اجرادرآمدن طرح های عظیمی در زمینۀ ساختمان های دولتی است، اما همۀ این ها به بهای سرکوب سیاسی و تیرگی روابط با کشورهای همسایه تمام شد، که او سعی داشت در آن ها انقلاب های راست گرایانه به راه اندازد. رهبران نظام دومینیکن او را در مه ۱۹۶۱ به قتل رساندند. در دورۀ دیکتاتوری خشن و اختصاصی اش، همۀ رسانه های همگانی و خدمات حمل و نقل و ارتباطات، و نیز ۸۰ درصد زمین ها، بانک ها، خدمات، آب، برق، و تلفن کشور را در اختیار داشت. مالک حدود ۴۵درصد منابع تولیدی نیز بود و حزب خود را با نام حزب دومینیکن تأسیس کرد و نام پایتخت را از سانتو دومینگو به «تروخیو سیتی» تغییر داد. سربازان دومینیکن در ۱۹۳۷ وارد هائیتی شدند و در مبارزه برضد عملیات نفوذی هائیتی ها ۱۰هزار تن از مردم آن کشور را قتل عام کردند. سازمان کشورهای امریکایی از رژیم او به شدت انتقاد و دولتش را تحریم اقتصادی کردند. بین ۱۹۳۹ و ۱۹۴۱ و از ۱۹۵۳ به بعد، که وزیر امورخارجه بود، رؤسای جمهور دست نشاندۀ او سلطۀ سیاسی اش را حفظ کردند. پس از قتل او، پسر بزرگش رافائل لئونیداس، تروخیوی دوم، پنج ماه فرماندۀ ارتش بود. تروخیو در سان کریستوبال در خانواده ای متوسط زاده شد. در مزرعۀ نیشکر کار می کرد. هنگامی که دومینیکن به اشغال نظامی امریکا (۱۹۱۶ـ۱۹۲۴) درآمد، تحت آموزش تفنگ داران امریکایی قرار گرفت و به درجۀ سرتیپی و فرماندهی گارد دومینیکن ارتقا یافت.
wikijoo: تروخیو_مولینا،_رافایل_(۱۸۹۱ـ۱۹۶۱)