تروت

در فیه ما فیه مولانا آ مده است آ ن لطف نماند. و این ساعت چه ماند بلطافت وحی چنانک. این آ ب که در تروت روانست سوی شهر آ نجا که سر چشمه است بنگر که چه صاف لطیف است