ترواده

ترواده ( Theravāda ) کهن ترین شاخه باقی مانده بودایی است. این کلمه از زبان سانسکریت گرفته شده و به معنای تعلیم بزرگان می باشد. این شعبه از بودیسم بسیار محافظه کار بوده و نسبت به باقی شاخه های سنتی، به بودیسم اولیه نزدیک تر است.
برای چندین قرن، ترواده دین اصلی مردم سری لانکا ( امروزه حدود ۷۰٪ جمعیت ) و کشورهای کامبوج، لائوس، میانمار و تایلند بوده است. همچنین ترواده در جنوب غربی چین ( میان گروه های قومی تائی و شان ) ، ویتنام ( میان خمر کروم ) ، بنگلادش ( میان گروه های قومی بروآس، چاکما، تاچانگیا ) مالزی و اندونزی نیز رواج دارد. در ضمن، تعداد پیروان آن نیز در سنگاپور و کشورهای غربی در حال افزایش می باشد.
امروزه جمعیت پیروان ترواده در سراسر جهان به ۱۵۰ میلیون نفر می رسد و طی دهه های اخیر در غرب و هند روبه افزایش گذارده است. Theravāda. مدرسه بزرگان رایج ترین نام پذیرفته شده قدیمی ترین مکتب موجود بودائیسم است. طرفداران این مکتب که تراوادین نامیده می شوند، نسخه خود را از آموزش گوتاما بودا یا بودا دهاما در قانون پالی برای بیش از دو هزار سال حفظ کرده اند. قانون پالی کامل ترین قانون بودایی است که در یک زبان کلاسیک هندی، پالی، باقی مانده است، که به عنوان زبان مقدس مدرسه عمل می کند. بر خلاف ماهایانا و وجرایانا، تراوادا در مسائل آموزه ( پاریاتی ) و انضباط رهبانی ( وینایا ) محافظه کار است. یکی از عناصر این محافظه کاری این واقعیت است که تراوادا اصالت سوتراهای ماهایانا ( که در قرن اول قبل از میلاد به بعد ظاهر شدند ) را رد می کند. تراوادای مدرن از راسته ماهاویهارا، شاخه سریلانکای سنت ویباجاوادا، که به نوبه خود، فرقه ای از استاویرا نیکایای هندی است، گرفته شده است. این سنت از قرن سوم قبل از میلاد به بعد در سریلانکا شروع به تثبیت کرد. در سریلانکا بود که قانون پالی نوشته شد و ادبیات تفسیری مدرسه توسعه یافت. از سریلانکا، سنت Theravāda Mahavihāra متعاقباً به آسیای جنوب شرقی گسترش یافت. تراوادا دین رسمی سریلانکا، میانمار و کامبوج، و نوع اصلی غالب بودایی است که در لائوس و تایلند یافت می شود و توسط اقلیت ها در هند، بنگلادش، چین، نپال، کره شمالی، ویتنام، فیلیپین و تایوان انجام می شود. مهاجران همه این گروه ها، و همچنین نوکیشان در سراسر جهان، بودیسم تراوادا را پذیرفته و اجرا می کنند. در طول دوران مدرن، تحولات جدید شامل مدرنیسم بودایی، جنبش ویپاسانا که تمرین مراقبه تراوادا را دوباره تقویت کرد، رشد سنت جنگل تایلندی که بر رهبانیت جنگل و گسترش تراوادا به سمت غرب به مکان هایی مانند هند و نپال تأکید داشت. همراه با مهاجران بودایی و نوکیشان در اتحادیه اروپا و ایالات متحده.