ترنس مالیک

پدر ترنس مالک یک شرکت نفتی و آشوری تبار بود.
او پس از مدتی کشاورزی و کارگری در چاه های نفت تگزاس و اوکلاهاما، در رشته فلسفه در دانشگاه های هاروارد و آکسفورد مشغول به تحصیل شد. سپس چند مدتی فلسفه درس داد و روزنامه نگاری کرد و در انجمن فیلم آمریکا سینما خواند. در ۱۹۷۳ نخستین فیلم خود، برهوت را کارگردانی کرد. حکایت عشق زن و مرد جوانی که پشت هم جنایت هایی مرتکب می شوند. فیلم به خاطر جنس تصویربرداری او که به تابلوهای طبیعت بی جان شباهت دارد، معروف است. میان دومین و سومین فیلمش، روزهای بهشت، داستانی عاشقانه در سال های آخر قرن نوزدهم و خط باریک سرخ، ماجرای نبرد گودال کانال «جنگ های جهانی دوم» بیست سال فاصله افتاد. وی سپس سال ها کار در سینما را رها کرد و به تدریس در فرانسه پرداخت. فیلم بعدی اش درخت زندگی برنده جایزه نخل طلا از شصت و چهارمین فستیوال کن فرانسه شد. عده ای فیلم را تحسین برانگیز و عده ای با آن مخالف بودند.
مالیک برای فیلم خط باریک سرخ نامزد دریافت جایزه اسکار در دو رشتهٔ بهترین کارگردانی و بهترین فیلمنامهٔ اقتباسی شده است. مالیک در زمره کارگردانانی است که با وسواسی کم مانند فیلم می سازد به طوری که نزدیک به پنج دهه کارگردانی تنها ده فیلم بلند ساخته است. آثار او غالباً طبیعت محور است.
• لانتون میلز ( ۱۹۶۹، کوتاه )
• زمین های لم یزرع ( ۱۹۷۳ )
• روزهای بهشت ( ۱۹۷۸ )
• خط باریک سرخ ( ۱۹۹۸ )
• بر جدید ( ۲۰۰۵ )
• درخت زندگی ( ۲۰۱۱ )
• به سوی شگفتی ( ۲۰۱۲ )
• شوالیه جام ها ( ۲۰۱۵ )
• سفر زمان ( ۲۰۱۶، مستند )
• ترانه به ترانه ( ۲۰۱۷ )
• یک زندگی پنهان ( ۲۰۱۸ )