" گرمالیان"
واژه " لیان" واژه ای پارسی به چم [درخشان، تابان] است و آمیخته واژه ی گرمالیان، واژه ای برساخته به جای واژاک ( اصطلاح ) تِرمو لومینِسانس است.
پدیده گرمالیان ( ترمولومینسانس ) : نوری که از برخی مواد نارسانا یا نیمه رسانا هنگام گرما دادن به آنها ( تا دمای کمابیش 500 درجه سانتیگراد ) تابش می یابد.
... [مشاهده متن کامل]
بنابراین گرمالیان، پراکنش نور دیدنی از ماده پرتودهی شده ( نیمه رسانا یا نارسانا ) هنگام گرمادهی می باشد. موادی که دارای این خاصیت می� باشند را مواد گرمالیان ( مواد ترمولومینسانس ) می �نامند.
هنگامی که این مواد پرتودهی می� شوند ( با پرتوهایی مانند ایکس، گاما، بتا یا نوترون ) ، انرژی پرتو در پی فرآیندهای فیزیکی در ماده گیرایش می� شود و مایه ی برانگیختگی الکترون�ها می� گردد. الکترون� های برانگیخته شده به ترازهای انرژی بالاتر جابجا می� شوند و به فرنود و دلیل ناپایداری، در زمان کوتاهی به حالت پایه بر می �گردند که در مسیر بازگشت در دام� های الکترونی که در پی ناخالصی و کمبود ذاتی در ماده فراهم شده به دام می �افتند و تا زمانی که دوباره انرژی دریافت نکنند در دام می �مانند. بدین سان می� توان گفت پرتو برخوردی به ماده، در آن اندوخته شده است. چنانچه با گرما دوباره به ماده انرژی داده شود الکترون�ها از دام آزاد شده و انرژی سرریز خود را با پراکنش فوتون گرمالیان آزاد می کنند.
روش گرمالیان یا ترمولومینسانس در پرتوسنجی و در سالیابی چیزگان ( اشیا ) تاریخی کاربرد دارد.
واژه " لیان" واژه ای پارسی به چم [درخشان، تابان] است و آمیخته واژه ی گرمالیان، واژه ای برساخته به جای واژاک ( اصطلاح ) تِرمو لومینِسانس است.
پدیده گرمالیان ( ترمولومینسانس ) : نوری که از برخی مواد نارسانا یا نیمه رسانا هنگام گرما دادن به آنها ( تا دمای کمابیش 500 درجه سانتیگراد ) تابش می یابد.
... [مشاهده متن کامل]
بنابراین گرمالیان، پراکنش نور دیدنی از ماده پرتودهی شده ( نیمه رسانا یا نارسانا ) هنگام گرمادهی می باشد. موادی که دارای این خاصیت می� باشند را مواد گرمالیان ( مواد ترمولومینسانس ) می �نامند.
هنگامی که این مواد پرتودهی می� شوند ( با پرتوهایی مانند ایکس، گاما، بتا یا نوترون ) ، انرژی پرتو در پی فرآیندهای فیزیکی در ماده گیرایش می� شود و مایه ی برانگیختگی الکترون�ها می� گردد. الکترون� های برانگیخته شده به ترازهای انرژی بالاتر جابجا می� شوند و به فرنود و دلیل ناپایداری، در زمان کوتاهی به حالت پایه بر می �گردند که در مسیر بازگشت در دام� های الکترونی که در پی ناخالصی و کمبود ذاتی در ماده فراهم شده به دام می �افتند و تا زمانی که دوباره انرژی دریافت نکنند در دام می �مانند. بدین سان می� توان گفت پرتو برخوردی به ماده، در آن اندوخته شده است. چنانچه با گرما دوباره به ماده انرژی داده شود الکترون�ها از دام آزاد شده و انرژی سرریز خود را با پراکنش فوتون گرمالیان آزاد می کنند.
روش گرمالیان یا ترمولومینسانس در پرتوسنجی و در سالیابی چیزگان ( اشیا ) تاریخی کاربرد دارد.