ترموس آکواتیکوس. ترموس آکواتیکوس گونه ای از باکتری هاییست که می توانند حرارت بالا را تحمل کنند، یکی از باکتری های گرمادوست که به گروه دینوکوکوس - ترموس تعلق دارد. این باکتری منبع آنزیم مقاوم به گرمای Taq DNA polymerase است. این آنزیم در واکنش زنجیرهای پلیمراز ( PCR ) به کار می رود و یکی از مهم ترین آنزیم ها در زیست شناسی مولکولی است.
در دهه ۱۹۶۰، زمانی که مطالعات بیولوژیکی موجودات زنده در چشمه های آب گرم آغاز شد، دانشمندان گمان می بردند باکتری های گرمادوست نمی توانند در دمای بالاتر از حدود ۵۵ درجه سلسیوس ( ۱۳۱ درجه فارنهایت ) زنده بمانند. [ ۱] هرچند خیلی زود کشف شد که بسیاری از باکتری ها در چشمه های مختلف با دمای بالاتر، نه تنها جان سالم به در می برند بلکه در زندگی خود موفق نیز هستند. در سال ۱۹۶۹، توماس د. براک و هادسون فریز از دانشگاه ایندیانا گزارش جدیدی از گونه های باکتری گرمادوست به نام ترموس آکواتیکوس ارائه دادند. [ ۲] این باکتری برای اولین بار در حوضچه چشمه پایینی در پارک ملی یلوستون در نزدیکی چشمه فواره ای بزرگ و چشمه گنبدی سفید کشف شد[ ۳] و از آن هنگام در زیستگاه های سراسر جهان با رفتار گرمایی مشابه یافت شده است.
این باکتری در 70 °C ( 158 °F ) رشد می کند، اما می تواند در دمای 50 °C به 80 °C ( 122 °F to 176 °F ) زنده بماند. این باکتری شیمی پرورد است_ برای به دست آوردن غذا شیمیوسنتز می کند. البته چون بازهٔ دمایی اش با سیانوباکتری فتوسنتزکننده ای که محیط ایده آلش را به اشتراک می گذارد هم پوشانی دارد، گاهی اوقات دیده شده است که به طور مشترک با همسایگان خود زندگی می کند و انرژی اش برای رشد را از فتوسنتز آن ها کسب می کند.
ترموس آکواتیکوس عموماً به شکل استوانه ای با قطر 0. 5 µm الی 0. 8 µm است. نوع کوتاه تر میله ای شکل آن طولی معادل 5 ا ل ی 10 میکرومتر دارد. نوع بلندتر رشته ای شکل طول های مختلفی دارد و در برخی موارد طولش به بیش از 200 میکرومتر نیز می رسد. باکتری های میله ای تمایل به تجمع دارند. اجتماع آن ها می تواند منجر به شکل گیری اجسامی کروی با قطر 10 ا ل ی 20 میکرومتر شود اجسام گلوله ای نامیده می شوند. [ ۴]
ت. آکواتیکوس به عنوان منبعی از آنزیم ها مقاوم در گرما، به خصوص Taq DNA polymerase معروف شده است.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفدر دهه ۱۹۶۰، زمانی که مطالعات بیولوژیکی موجودات زنده در چشمه های آب گرم آغاز شد، دانشمندان گمان می بردند باکتری های گرمادوست نمی توانند در دمای بالاتر از حدود ۵۵ درجه سلسیوس ( ۱۳۱ درجه فارنهایت ) زنده بمانند. [ ۱] هرچند خیلی زود کشف شد که بسیاری از باکتری ها در چشمه های مختلف با دمای بالاتر، نه تنها جان سالم به در می برند بلکه در زندگی خود موفق نیز هستند. در سال ۱۹۶۹، توماس د. براک و هادسون فریز از دانشگاه ایندیانا گزارش جدیدی از گونه های باکتری گرمادوست به نام ترموس آکواتیکوس ارائه دادند. [ ۲] این باکتری برای اولین بار در حوضچه چشمه پایینی در پارک ملی یلوستون در نزدیکی چشمه فواره ای بزرگ و چشمه گنبدی سفید کشف شد[ ۳] و از آن هنگام در زیستگاه های سراسر جهان با رفتار گرمایی مشابه یافت شده است.
این باکتری در 70 °C ( 158 °F ) رشد می کند، اما می تواند در دمای 50 °C به 80 °C ( 122 °F to 176 °F ) زنده بماند. این باکتری شیمی پرورد است_ برای به دست آوردن غذا شیمیوسنتز می کند. البته چون بازهٔ دمایی اش با سیانوباکتری فتوسنتزکننده ای که محیط ایده آلش را به اشتراک می گذارد هم پوشانی دارد، گاهی اوقات دیده شده است که به طور مشترک با همسایگان خود زندگی می کند و انرژی اش برای رشد را از فتوسنتز آن ها کسب می کند.
ترموس آکواتیکوس عموماً به شکل استوانه ای با قطر 0. 5 µm الی 0. 8 µm است. نوع کوتاه تر میله ای شکل آن طولی معادل 5 ا ل ی 10 میکرومتر دارد. نوع بلندتر رشته ای شکل طول های مختلفی دارد و در برخی موارد طولش به بیش از 200 میکرومتر نیز می رسد. باکتری های میله ای تمایل به تجمع دارند. اجتماع آن ها می تواند منجر به شکل گیری اجسامی کروی با قطر 10 ا ل ی 20 میکرومتر شود اجسام گلوله ای نامیده می شوند. [ ۴]
ت. آکواتیکوس به عنوان منبعی از آنزیم ها مقاوم در گرما، به خصوص Taq DNA polymerase معروف شده است.
wiki: ترموس آکواتیکوس