ترمز اتمسفری یا مهار جوّی ( انگلیسی: Aerobraking ) یک مانور پرواز فضایی است که با پرواز وسیله نقلیه از طریق جو در نقطهٔ پایین مدار ( پری اپسیس ) ، از نقطه بالای یک مدار بیضوی ( آپوپسیس ) می کاهد. کشش حاصل شده باعث کاهش سرعت فضاپیما می شود. ترمز هوایی هنگامی استفاده می شود که یک فضاپیما پس از رسیدن به جسمی با جو، به مدار کم نیاز داشته باشد و نسبت به استفاده مستقیم از موتور موشکی، به سوخت کمتری نیاز دارد
یک وسیلهٔ نقلیه بین سیاره ای هنگامی که به مقصد رسید، لازم است سرعت خود را تغییر دهد تا در مجاورت آن جرم باقی بماند. هنگامی که به مدار کم و تقریباً دایره ای دور پیکری با گرانش قابل توجه نیاز باشد ( همان طور که برای بسیاری از پژوهش های علمی لازم است ) ، کل تغییرات سرعت مورد نیاز می تواند به ترتیب چندین کیلومتر در ثانیه باشد. اگر با نیروی محرکه مستقیم انجام شود، معادله موشک حکم می کند که بخش بزرگی از جرم فضاپیما لازم است سوخت باشد. این به معنی آن است که فضاپیما به یک محموله علمی نسبتاً کوچک یا استفاده از یک پرتابگر بسیار بزرگ و گران قیمت محدود می شود. مشروط بر اینکه جسم مورد هدف اتمسفر داشته باشد، می توان از ترمز اتمسفری برای کاهش نیاز به سوخت استفاده کرد. استفاده از سوختگی نسبتاً کمی باعث می شود که فضاپیما در مدار بیضوی بسیار کشیده ای اسیر شود.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفیک وسیلهٔ نقلیه بین سیاره ای هنگامی که به مقصد رسید، لازم است سرعت خود را تغییر دهد تا در مجاورت آن جرم باقی بماند. هنگامی که به مدار کم و تقریباً دایره ای دور پیکری با گرانش قابل توجه نیاز باشد ( همان طور که برای بسیاری از پژوهش های علمی لازم است ) ، کل تغییرات سرعت مورد نیاز می تواند به ترتیب چندین کیلومتر در ثانیه باشد. اگر با نیروی محرکه مستقیم انجام شود، معادله موشک حکم می کند که بخش بزرگی از جرم فضاپیما لازم است سوخت باشد. این به معنی آن است که فضاپیما به یک محموله علمی نسبتاً کوچک یا استفاده از یک پرتابگر بسیار بزرگ و گران قیمت محدود می شود. مشروط بر اینکه جسم مورد هدف اتمسفر داشته باشد، می توان از ترمز اتمسفری برای کاهش نیاز به سوخت استفاده کرد. استفاده از سوختگی نسبتاً کمی باعث می شود که فضاپیما در مدار بیضوی بسیار کشیده ای اسیر شود.
wiki: ترمز اتمسفری