ترل هوارد بل ( Terrel Howard Bell ) ( زادهٔ ۱۱ نوامبر ۱۹۲۱ – درگذشتهٔ ۲۲ ژوئن ۱۹۹۶ ) ، وزیر آموزش در کابینه رئیس جمهور رونالد ریگان بود. پس از شیرلی هوفستدلر، وی دومین وزیر آموزش ایالات متحده بود.
بل در ۱۱ نوامبر، ۱۹۲۱ در لاوا هات اسپرینگر، آیداهوا بدنیا آمد و زمانی که هشت سال داشت پدرش فوت کرد. بل در ۱۹۴۰ میلادی از دبیرستان لاوا هات اسپرینگز و در ۱۹۴۶ میلادی از دارالمعلمین ایالتی آلبیون فارغ التحصیل شد. پس از اتمام دارالمعلمین، وی به عنوان سرپرست چندین مدرسه در آیداهوا و وایومینگ خدمت کرد.
... [مشاهده متن کامل]
بل بیشتر دوره حرفه ای خود را در یوتا گذراند. وی در جریان جنگ جهانی دوم به عنوان گروهبان در سپاه تفنگداران دریایی ایالات متحده خدمت نموده و دوباره به آیداهوا بازگشت تا تحصیلات خود را ادامه دهد. پس از کسب مدرک BA در شهر آلبیون در ۱۹۴۶ میلادی، بل به عنوان معلم دبیرستان و راننده اتوبوس به کار آغاز کرد.
وی مدرک فوق لیسانس خود در رشته MA را در ۱۹۵۴ میلادی از دانشگاه آیداهو واقع در مسکو و مدرک دکترای تخصصی خود در رشته آموزش را در ۱۹۶۱ میلادی از دانشگاه یوتا واقع در سالت لیک سیتی کسب کرد. از ۱۹۵۸ تا ۱۹۶۲ میلادی، بل همچنین به عنوان عضو کمیسیون آموزش یوتا و سرپرست مدرسه شهرستان ویبر در یوتا خدمت کرد.
بل از ۱۹۷۴ تا ۱۹۷۶ میلادی تحت اداره دو رئیس جمهور ریچارد نیکسون و جرالد فورد به عنوان رئیس کمیسیون ملی آموزش ( قبل از اینکه کمیسیون ملی آموزش به وزارتخانه تغییر داده شود ) خدمت کرد.
بل در ۱۹۸۱ میلادی در کابینه ریگان گماشته شد و از وی انتظار می رفت تا از روند جداسازی وزارت آموزش نظارت نماید، اما وی با برخی موانع حقوقی روبرو شد، چون این چنین تقسیم یک وزارت خانه مستلزم موارد قانونی بود. در حلقه های آموزش وی یک فرد شناخته شده بوده و مورد تحسین و احترام قرار می گرفت، چون از سمت معلم مدرسه به استاد کالج و در نهایت به سمت های بلند حکومتی رسیده بود. بل در میان کابینه ای پر از افراد پولدار به عنوان یک فرد فروتن خود را حفظ کرد – هنگام اسباب کشی از یوتا به واشینگتن، او خود یک کامیون یو - هاول را رانندگی کرد، چون افرادی که در سمت های سیاسی گماشته شده بودند هزینه اسباب کشی دریافت نمی کردند.
در ۱۹۸۱ میلادی، وی ریگان را متقاعد نمود تا کمیسیونی را برای مطالعه برتری در آموزش بگمارد. گزارش ۱۹۸۳ کمیسیون ملی برتری در آموزش، تحت عنوان ملتی در خطر، با نتیجه گیری های که ارایه نموده بود موجب آغاز اصلاحات نظام آموزشی گردید؛ این نتیجه گیری همچنین ادعا نمود که ملت توسط «یک موج روزافزون میانه گرایی» تهدید می شد.
بل در ۱۱ نوامبر، ۱۹۲۱ در لاوا هات اسپرینگر، آیداهوا بدنیا آمد و زمانی که هشت سال داشت پدرش فوت کرد. بل در ۱۹۴۰ میلادی از دبیرستان لاوا هات اسپرینگز و در ۱۹۴۶ میلادی از دارالمعلمین ایالتی آلبیون فارغ التحصیل شد. پس از اتمام دارالمعلمین، وی به عنوان سرپرست چندین مدرسه در آیداهوا و وایومینگ خدمت کرد.
... [مشاهده متن کامل]
بل بیشتر دوره حرفه ای خود را در یوتا گذراند. وی در جریان جنگ جهانی دوم به عنوان گروهبان در سپاه تفنگداران دریایی ایالات متحده خدمت نموده و دوباره به آیداهوا بازگشت تا تحصیلات خود را ادامه دهد. پس از کسب مدرک BA در شهر آلبیون در ۱۹۴۶ میلادی، بل به عنوان معلم دبیرستان و راننده اتوبوس به کار آغاز کرد.
وی مدرک فوق لیسانس خود در رشته MA را در ۱۹۵۴ میلادی از دانشگاه آیداهو واقع در مسکو و مدرک دکترای تخصصی خود در رشته آموزش را در ۱۹۶۱ میلادی از دانشگاه یوتا واقع در سالت لیک سیتی کسب کرد. از ۱۹۵۸ تا ۱۹۶۲ میلادی، بل همچنین به عنوان عضو کمیسیون آموزش یوتا و سرپرست مدرسه شهرستان ویبر در یوتا خدمت کرد.
بل از ۱۹۷۴ تا ۱۹۷۶ میلادی تحت اداره دو رئیس جمهور ریچارد نیکسون و جرالد فورد به عنوان رئیس کمیسیون ملی آموزش ( قبل از اینکه کمیسیون ملی آموزش به وزارتخانه تغییر داده شود ) خدمت کرد.
بل در ۱۹۸۱ میلادی در کابینه ریگان گماشته شد و از وی انتظار می رفت تا از روند جداسازی وزارت آموزش نظارت نماید، اما وی با برخی موانع حقوقی روبرو شد، چون این چنین تقسیم یک وزارت خانه مستلزم موارد قانونی بود. در حلقه های آموزش وی یک فرد شناخته شده بوده و مورد تحسین و احترام قرار می گرفت، چون از سمت معلم مدرسه به استاد کالج و در نهایت به سمت های بلند حکومتی رسیده بود. بل در میان کابینه ای پر از افراد پولدار به عنوان یک فرد فروتن خود را حفظ کرد – هنگام اسباب کشی از یوتا به واشینگتن، او خود یک کامیون یو - هاول را رانندگی کرد، چون افرادی که در سمت های سیاسی گماشته شده بودند هزینه اسباب کشی دریافت نمی کردند.
در ۱۹۸۱ میلادی، وی ریگان را متقاعد نمود تا کمیسیونی را برای مطالعه برتری در آموزش بگمارد. گزارش ۱۹۸۳ کمیسیون ملی برتری در آموزش، تحت عنوان ملتی در خطر، با نتیجه گیری های که ارایه نموده بود موجب آغاز اصلاحات نظام آموزشی گردید؛ این نتیجه گیری همچنین ادعا نمود که ملت توسط «یک موج روزافزون میانه گرایی» تهدید می شد.
