ترقیه

لغت نامه دهخدا

( ترقیة ) ترقیة. [ ت َ ی َ ] ( ع مص ) بلند گردانیدن. ( تاج المصادر بیهقی ) ( زوزنی ) ( از اقرب الموارد ) ( از المنجد ). || برداشتن کلام از کسی و نقل نمودن و برخواندن پیش وی. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). رقی علیه کلاماً؛ رفع. ( اقرب الموارد ).

فرهنگ فارسی

بلند گردانیدن . یا برداشتن کلام از کسی و نقل نمودن و برخواندن پیش وی .

پیشنهاد کاربران

بپرس