ترغه
لغت نامه دهخدا
ترغه. [ ت َ رَغ ْ غ َ / غ ِ ] ( اِ )آتشبازی کوچک است که از زدن بر زمین یا آتش دادن فتیله آن منفجر شده صدا می کند. وجه تسمیه صدای ترغ آن است. پس باید با غین نوشته شود نه قاف که اکنون معمول است. ( فرهنگ نظام ). و رجوع به ترغ و ترقه شود.
فرهنگ فارسی
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید