ترشوندگی

ترشوندگی ( انگلیسی: Wettability ) توانایی یک مایع در برقراری تماس با سطح جامد است و نشأت گرفته از نیروهای بین مولکولی می باشد. درجه تر شوندگی از تعادل میان نیروهای پیوستگی و چسبندگی تعیین می شود. تر شدن، به معنای دیگر، تمایل به کسب حداکثر سطح تماس برای یک مایع با سطح جامد خود است.
ترشوندگی و نیروهای سطحی که آن را کنترل می کنند، مسئول بوجد آمدن اثرات مویینگی ( کپیلاری ) هستند. [ ۱]
زاویه تماس یک قطره از مایع با سطح آن در تعیین تری، مؤثر است. هرچه زاویه تماس به صفر نزدیکتر باشد ترشوندگی بیشتر است. هرچه زاویه تماس به ۱۸۰ نزدیک تر باشد آب گریزی افزایش می یابد.
به حداکثر زاویه تماس یک قطره با سطح، زاویه پیشروی[ ۲] و کمینه زاویه تماس را زاویه پسروی[ ۳] می گویند. اختلاف میان زاویه های پیش روی و پس روی را پسماند زاویهٔ تماس[ ۴] می خوانند. قانون یانگ، ترشوندگی را برای یک سطح ایده آل تعریف می کند:
که در آن ɣ انرژی آزاد سطح میان سطح های مختلف مایع و جامد و گاز و θ زاویه تماس است.