ترزئه

لغت نامه دهخدا

( ترزئة ) ترزئة. [ ت َ زِ ءَ ] ( ع مص ) بسی زیان کردن. ( مصادر زوزنی ). مصدر رزء از باب تفعیل است ولی در فرهنگهای معتبر عربی دیده نشد، جز این که المرزَّؤون ( اسم مفعول از ترزئة ) بمعنی «کریمان یا مردمی که برگزیدگانشان مرده باشند» آمده است.

پیشنهاد کاربران

بپرس