[ویکی اهل البیت] ترجمه قرآن فولادوند. ترجمه ای از قرآن کریم اثر محمدمهدی فولادوند
از جمله خدمات علمی و ارزشمند ایشان ترجمه قرآن می باشد. وی برای ترجمه قرآن مدت زیادی (حدود سی سال) تلاش نموده تا بتواند ترجمه قرآن را به پایان برساند و از آنجا که این کار مدت زیادی طول کشیده (به لحاظ این که ترجمه دقیق و با کمترین اشکال باشد) توانسته است ترجمه ای را به جامعه اسلامی تقدیم نماید که قابل فهم، سلیس و روان و از نظر جمله بندی کم نقص باشد و با توجه به این ویژگی هاست که پس از چاپ آن مورد استقبال گسترده علاقه مندان به ترجمه قرآن قرار گرفت به گونه ای که پس از مدتی کوتاه، جایگاه خود را در بین ترجمه های معاصر پیدا نمود و در ردیف ترجمه های طراز اول و ممتاز قرار گرفت.
در ابتدای هر سوره مکی و یا مدنی بودن و تعداد آیات آن را ذکر کرده است. حروف مقطعه را به صورت تلفظی آنها در ترجمه نوشته است. در برخی از موارد که آیات در ترجمه نیازمند به توضیح باشد توضیحاتی پیرامون آنها ارائه نموده و آنها را بوسیله پرانتز و یا کروشه از متن اصلی جدا کرده است.
از آنجا که این ترجمه از قبیل ترجمه جمله به جمله می باشد سعی شده است که تمام جملات ترجمه شود و ترتیب آنها طبق آیات باشد بدون تقدم و تاخر.
ترجمه از سلاست و روانی خوبی برخوردار است. اکثر واوهای ابتدای آیات در ترجمه آورده شده است. ادات تاکید مانند انّ ولقد و... در ترجمه تاکید آنها بیان شده است مانند آیه 73 سوره نمل: «انّ ربک لذو فضل علی الناس»؛ و راستی پروردگارت بر (این) مردم دارای بخشش است. و یا آیات 74، 76 و 77 همین سوره و یا آیه 42 سوره قصص: «ولقد ءاتینا موسی الکتاب »؛ و به راستی به موسی کتاب دادیم.
در بالای صفحات ترجمه هم نام سوره ذکر شده و شماره آن که این مطلب برای مراجعه کنندگان کار را آسان می کند.
ظاهرا اشکالاتی بر این ترجمه گرفته شده است:
1- در برخی از موارد الفاظ را به همان ظاهر خود معنا کرده بدون این که توضیحی برای آن ارائه نماید - در صورتی که در قرآن معنای ظاهری آن اراده نشده مانند آیه 64 سوره مائده: «و قالت الیهود یدالله مغلولة... بل یداه مبسوطتان» که در ترجمه آن آمده و یهود گفتند: «دست خدا بسته است». دست های خودشان بسته باد... بلکه هر دو دست او گشاده است. در صورتی که مراد از« ید» معنای ظاهری آن که دست می باشد، نیست (چون که در این صورت جسم بودن خدا را نتیجه می دهد) بلکه معنای کنایی آن مراد است که همان قدرت خداست. و یا مانند آنچه که در آیه 29 سوره اسراء آمده: «ولا تجعل یدک مغلولة الی عنقک»: و دستت را به گردنت زنجیر مکن. در صورتی که در اینجا مراد از مغلولة الی عنقک - کنایه است از بخل ورزیدن.
از جمله خدمات علمی و ارزشمند ایشان ترجمه قرآن می باشد. وی برای ترجمه قرآن مدت زیادی (حدود سی سال) تلاش نموده تا بتواند ترجمه قرآن را به پایان برساند و از آنجا که این کار مدت زیادی طول کشیده (به لحاظ این که ترجمه دقیق و با کمترین اشکال باشد) توانسته است ترجمه ای را به جامعه اسلامی تقدیم نماید که قابل فهم، سلیس و روان و از نظر جمله بندی کم نقص باشد و با توجه به این ویژگی هاست که پس از چاپ آن مورد استقبال گسترده علاقه مندان به ترجمه قرآن قرار گرفت به گونه ای که پس از مدتی کوتاه، جایگاه خود را در بین ترجمه های معاصر پیدا نمود و در ردیف ترجمه های طراز اول و ممتاز قرار گرفت.
در ابتدای هر سوره مکی و یا مدنی بودن و تعداد آیات آن را ذکر کرده است. حروف مقطعه را به صورت تلفظی آنها در ترجمه نوشته است. در برخی از موارد که آیات در ترجمه نیازمند به توضیح باشد توضیحاتی پیرامون آنها ارائه نموده و آنها را بوسیله پرانتز و یا کروشه از متن اصلی جدا کرده است.
از آنجا که این ترجمه از قبیل ترجمه جمله به جمله می باشد سعی شده است که تمام جملات ترجمه شود و ترتیب آنها طبق آیات باشد بدون تقدم و تاخر.
ترجمه از سلاست و روانی خوبی برخوردار است. اکثر واوهای ابتدای آیات در ترجمه آورده شده است. ادات تاکید مانند انّ ولقد و... در ترجمه تاکید آنها بیان شده است مانند آیه 73 سوره نمل: «انّ ربک لذو فضل علی الناس»؛ و راستی پروردگارت بر (این) مردم دارای بخشش است. و یا آیات 74، 76 و 77 همین سوره و یا آیه 42 سوره قصص: «ولقد ءاتینا موسی الکتاب »؛ و به راستی به موسی کتاب دادیم.
در بالای صفحات ترجمه هم نام سوره ذکر شده و شماره آن که این مطلب برای مراجعه کنندگان کار را آسان می کند.
ظاهرا اشکالاتی بر این ترجمه گرفته شده است:
1- در برخی از موارد الفاظ را به همان ظاهر خود معنا کرده بدون این که توضیحی برای آن ارائه نماید - در صورتی که در قرآن معنای ظاهری آن اراده نشده مانند آیه 64 سوره مائده: «و قالت الیهود یدالله مغلولة... بل یداه مبسوطتان» که در ترجمه آن آمده و یهود گفتند: «دست خدا بسته است». دست های خودشان بسته باد... بلکه هر دو دست او گشاده است. در صورتی که مراد از« ید» معنای ظاهری آن که دست می باشد، نیست (چون که در این صورت جسم بودن خدا را نتیجه می دهد) بلکه معنای کنایی آن مراد است که همان قدرت خداست. و یا مانند آنچه که در آیه 29 سوره اسراء آمده: «ولا تجعل یدک مغلولة الی عنقک»: و دستت را به گردنت زنجیر مکن. در صورتی که در اینجا مراد از مغلولة الی عنقک - کنایه است از بخل ورزیدن.
wikiahlb: ترجمه_قرآن_فولادوند