ترباء

لغت نامه دهخدا

ترباء. [ ت َ ] ( ع اِ ) خاک. تراب. ( از منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). تراب. ( اقرب الموارد ) ( المنجد ): لاضربنه حتی یعض بالترباء. ( اقرب الموارد ). زمین. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). نفس زمین : بینهما مابین الجرباء الترباء؛ ای مابین السماء و الارض. ( از اقرب الموارد ) ( المنجد ). || یک نوع گیاهی. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). || سرانگشتان. ( ناظم الاطباء ).

پیشنهاد کاربران

بپرس