تراموای اسبی تهران

تِراموای اَسبی تهران
تِراموای اَسبی تهران
(یا: خط واگن اسبی) تراموایی بود که روی ریل و با نیروی دو اسب حرکت می کرد و خیابان های مهم و اصلی شهر را به یکدیگر می پیوست. در ۱۳۰۷ق به وسیلۀ یک شرکت بلژیکی در تهران به کار افتاد. دفتر یا ایستگاه مبدأ آن که به واگن خانه شهرت داشت، در خیابان اکباتان بود. از چهار قسمت سورچی یا واگن چی، و سه قسمت ایستاده و نشسته برای مردها و یک قسمت میانی نشسته برای زن ها تشکیل می شد. در و دیوار و نیمکت های آن از چوب جلاخورده بود. دو چراغ لامپا بین دو قسمت مردانه و زنانه را روشن می کرد. حدود ۶۰ نفر ظرفیت داشت و طول خطوط آن حدود دَه کیلومتر بود. در چهار مسیر لاله زار، دروازه قزوین، باغ شاه و خیابان ری یا حضرت عبدالعظیم رفت وآمد داشت. خط دیگری در خیابان اسماعیل بزاز (مولوی) نیز داشت که پس از مدتی تعطیل شد. در بعضی مسیرها مانند لاله زار که سربالایی تند بود، اسب ها دوبرابر می شدند. قیمت بلیت آن دَه و پانزده دینار بود. سر دوراهی ها، شخصی با عنوان ممیز، ، بلیت ها را بازرسی و پاره می کرد. زنگی در کنار واگن چی داشت که به دسته ای چوبی متصل بود و او در ایستگاه ها آن را به صدا درمی آورد. در ۱۳۰۷ش، با احداث خیابان های ماشین رو برچیده شد.