تراموا

قطاربرقی، تراموا یا ترام ( به انگلیسی: Tram ) گونه ای قطار است که بر روی خط آهنی که در خیابان قرار داده شده حرکت می کند. قطاربرقی هم می تواند درون شهری و هم بین شهری باشد. واگن های برقی معمولاً سبک تر و کوتاه تر از قطارهای معمولی و قطارشهری ها هستند. البته مرز دقیقی میان قطاربرقی و قطارهای عادی وجود ندارد و برخی از قطاربرقی ها ممکن است که از روی راه آهن معمولی هم حرکت کنند. همچنین، ممکن است بتوانند از روی راه آهن قطارشهری و خطوط آهن سبک نیز حرکت کنند؛ واگن های برقی برای ترابرد مسافر و به ندرت برای ترابرد بار طراحی شده اند.
امروزه بیشتر قطارشهری ها به وسیلهٔ شاخک برق رسان از برق استفاده می کنند؛ اگر لازم باشد، این قطارشهری ها ممکن است از دستگاه های قدرت بسیاری استفاده کنند. دیگر گونه هایی از قطاربرقی هستند که نفت گاز مصرف می کنند و بیشتر از آن ها در مسیرهای میانِ شهر و روستاها استفاده می شود؛ گونه هایی نیز وجود دارند که با بنزین، گاز، اسب و قاطر حرکت می کنند. نخستین گونه های قطاربرقی با به کارگیری حیوانات باری به حرکت درمی آمدند. نخستین قطاربرقی که در سال ۱۸۰۷ در بریتانیا آغاز به کار کرد ابتدا از اسب برای کشیدن واگن بهره می برد، اما پس از چندی اسب ها با موتور بخار و سپس با موتور برقی جایگزین شدند. [ ۱]

تراموا (فیلم). تراموا ( لهستانی: Tramwaj ) فیلم کوتاه صامت لهستانی به کارگردانی کریشتوف کیشلوفسکی است که در سال ۱۹۶۶ منتشر شد. کیشلوفسکی این فیلمش را زمانی ساخت که دانشجوی مدرسه ملی فیلم ووچ بود.
این فیلم پسری را نشان می دهد که دختری را در یک تراموای در حال حرکت می بیند. او به دنبال تراموا می دود و پس از سوار شدن بر آن، متوجه می شود که کس دیگری در تراموا نیست و تنها خودش و آن دختر مسافران تراموا هستند. این دو نگاه هایی را را رد و بدل می کنند، بعد دختر در کنار پنجره خوابش می برد. پسر از تراموا پیاده می شود و از پنجره به او نگاه می کند، سپس تصمیم می گیرد دوباره دنبال تراموا بدود.

تِرامْوا (tramway)
شبکۀ حمل ونقل درون شهری که در آن، وسایل نقلیۀ چرخ دار روی ریل های موازی حرکت می کنند. نیروی محرکۀ تراموا را ریل های رسانای برق زیرزمینی یا اهرم های رسانای متصل به کابل های هوایی تأمین می کنند. قدرت مانور اتوبوس برقی، که به صورتی مشابه از اهرم های رسانای هوایی استفاده می کند؛ بیشتر، ولی فاقد ریل است. اولین استفاده از تراموا در معادن زغال سنگ قرن ۱۸ صورت گرفت و نخستین بار در ۱۸۳۲، در شهر نیویورک برای جابه جایی مسافر به کار گرفته شد. از اواخر قرن ۱۹ تا اواسط قرن ۲۰، در اروپا و امریکا از تراموا استفادۀ فراوان به عمل آمد. در دهۀ ۱۹۹۰، تراموا و اتوبوس برقی دوباره در برخی مناطق به کار گرفته شدند و هنوز هم در بسیاری از شهرهای اروپا به کار می روند. چندین شهر مجاور در هلند از شبکۀ گستردۀ تراموا استفاده می کنند. مزیت تراموا و اتوبوس برقی این است که محیط زیست را آلوده نمی کنند. با این همه، باید متذکر شد که نیاز آن ها به برق سبب آلودگی اطراف نیروگاه می شود.