تراصف

لغت نامه دهخدا

تراصف. [ ت َ ص ُ ] ( ع مص ) تنگ بر یکدیگر آمدن. ( زوزنی ). با یکدیگر نزدیک ایستادن قوم در صف. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( از اقرب الموارد ) ( از المنجد ). یقال : تراصفوا فی الصف ؛ یعنی بر یکدیگر چفسیدند قوم در صف. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ).

پیشنهاد کاربران

بپرس